Turkije

Gepubliceerd door mark op

26-02-’08 02-03-’08
We zijn nu op het Europese deel van Turkije aan het fietsen. Het is iedere dag zo’n 25 graden. De nachten zijn nog aardig koud.

Het is een super avontuur tot nu toe. Toen we in Turkije begonnen met fietsen werden we door de politie begeleid. Net tot na het dorp reed de auto met zwaailichten aan voorop. Daarna vervolgende we onze weg over een grote snelweg. Die weg raakten we een hele tijd niet kwijt. Later reden we door kleine dorpjes met hele lieve bewoners. Zo nu en dan krijgen we thee aangeboden. Het eten is hier geweldig. We eten van alles en uiteraard veel kebab.

Het is iedere dag weer een verrassing waar we slapen. De meeste keren hebben we tot nu toe wild gekampeerd. Gisteren hadden ze goed nieuws. We stonden op een camping welke dicht was.

Iedere ochtend is de overbekende map-meetıng. We krijgen dan de map van die dag uitgedeeld en daarop staan de plaatsjes waar we doorheen fietsen en de eindbestemming met de tijden. De tijd dat de bus met onze zware bagage de camping verlaat en dient aan te komen. De tijden verschillen per dag en de werkelijke tijden verschillen op hun beurt ook weer. Het is een georganiseerde puinhoop.

02-03-’08 06-03-’08
Het was voor de chauffeurs van onze bus lastig om in het stedelijke gebied van de voorstad van Istanbul een goede slaapplaats te vinden. Bij de plaatselijke school werd gevraagd naar een slaapplaats; via de zoon van een locale overheidsman kwamen we in een 5-sterren hotel terecht. De rit naar Istanbul is zeer gevaarlijk door de drukke gigantische stad.

We blijven hier voor een paar dagen, om de stad te bekijken en om de was te doen. Gisteren hebben we onze vuile was ingeleverd en die werd voor ons zowel gewassen als gedroogd. Toevallig komen we zoon van de man van de overheid (Emrah) weer tegen en hij neemt ons (Monika, Carlotta en ik) twee dagen mee uit eten. En hij geeft ons met zijn auto de finale rondleiding door de stad. Het blijft op deze manier een sprookje. Hier zijn we onder andere geweest. We hebben thee gedronken met uitzicht op de prachtig verlichte brug richting het Aziatische deel van Istanbul.

07-03-’08 15-03-’08
Even was er paniek…bellen maar ook gebeld worden kon niet meer. Gelukkig heeft de provider het snel verholpen. Nu we het toch over de telefoon hebben…het opladen met de dynamo gaat super; na 20km bergafwaarts is de telefoon weer vol.

We hebben nu zo’n 1500 kilometer gefietst en hebben een rustdag in het op de Unesco lijst vermelde Safranbolu. Ook het plaatsje Amasra, waar we een paar dagen later overnachten, is schitterend. Het is zwaar rijden in de bergen van Turkije en we moeten zo rond de 100 kilometer fietsen iedere dag. Zo zwaar, dat we de dagafstanden zelfs hebben aangepast.

We overnachten op de meest bijzondere plaatsen; een trouwzaal, op het strand, in een nieuwe loods, in een theehuis.

16-03-’08
Vandaag mijn verjaardag. Als Ilse om 8 uur belt is iedereen hier alweer vergeten dat ik jarig ben, de woensdag ervoor vierden we de verjaardagen al…Adam (12 maart), Monika (14 maart) en ik (16 maart). In de stad zag ik een beeldje van een dansende monnik, maar nam deze niet mee omdat hij te breekbaar was. ’s Avonds was dat mijn cadeau van de groep.

Vandaag hebben veel mensen gebeld en sms-jes gestuurd. En ook berichtjes achter gelaten op de hyves en de blog. Hartelijk bedankt voor het feliciteren op mijn verjaardag.

16-03-’08 28-03-’08
We fietsen enkele dagen onder politiebegeleiding zonder daar zelf om gevraagd te hebben. Zoiets zou in Nederland onbetaalbaar zijn. Wel een veilig gevoel!

In Trabzon worden we uitgenodigd op het gemeentehuis en drinken we thee in de werkkamer van de burgemeester. Hij vertelt dat ze hier het fietsen willen promoten. We mogen uiteindelijk in het luxe buitenverblijf van de burgemeester overnachten. Tijdens de rustdag bezoeken we het Sumela klooster. Dit zeer indrukwekkende klooster is gebouwd op een klif en kijkt uit over de vallei.

Bij toeval komen we twee Nederlanders, Robert en Jan Willem tegen die ook onderweg zijn naar China.