Turkmenistan

16-04-’08 02-05-’08
Het avontuur is vanaf Turkmenbashi pas echt begonnen. We moesten 8 uur op de boot – met maar 1 te vieze wc voor woorden – voor de kust wachten, voordat we de haven binnen mochten. We sliepen in het douanegebouw, omdat het verkrijgen van de persoonlijke visa’s op basis van onze uitnodigingsbrief ook nog eens meer dan 7 uur duurde. Iedere keer wakker om je te melden voor een ander loket. Dan weer een stempel, dan weer betalen en dan de laatste controle. Uiteindelijk verhuisden we met onze slaapmat naar de Turkmeense kant van het gebouw en sliepen daar verder tot de volgende ochtend.

Voordat we de eerste kilometers begonnen heb ik nog even een duik genomen in de Kaspische zee tussen de scheepswrakken. Even later fietsten we door de woestijn, tussen de kamelen. De mapmeetings in de morgen zijn kort, er is tenslotte maar 1 weg en die volgen we tot de hoofdstad Ashgabat waar onze eerste rustdag weer is gepland. We kamperen in de woestijn, bij een bedevaartsoord en uiteindelijk in het huis van de zoon van de ambassadeur van Polen in Ashgabat. De hoofdstad is een futuristische van marmer opgetrokken stad. Die dag ervoor nog twee mega moskee’s bezocht, zonder enige bezoeker overigens. Met de Nederlandse consul, die al goed voorzien was van oranje versiersels voor Koninginnedag, ’s avonds uit eten op kosten van de Nederlandse staat.

Na Ashgabat weer terug de woestijn in met af en toe wat groen i.v.m. met het Garagum kanaal. Zo maken we in de 17 dagen Turkmenistan zo’n 1200 kilometer met wederom veel kilometers politiebegeleiding. Het tegemoetkomend verkeer moet stilstaan in de kant van de weg. Dit geeft nu en dan de gelegenheid om de meest vreemde transportmiddelen – in dit geval een truck vol met mooi Turmeense vrouwen – te fotograferen. We bezoeken de vele bazaar’s en Kiva (Unesco site van de restanten van de stad met lemen gebouwen) de hoogtepunten van onze fietskilometers zijn het schoonspoelen in het ondergrondse meer in de grot bij Kow-Ata na 6 dagen zand, het schriftje waarin ik bij het “restaurant” midden in de woestijn mag schrijven, omdat ik ook op de fiets langskom, blijkt een pagina te bevatten met een tekstje gedateerd 30-4-2007 – Koninginnedag precies een jaar eerder dan dat ik op dezelfde datum passeer EN de slang op de wildkampeerplaats!