China de grens over

26-05-’08
Op 26 mei om vijf voor twee zijn we in China aangekomen!!! We fietsen 3 dagen in China en hebben vervolgens een super verblijf in Kashgar. Eindelijk een echte rustdag in een super hotel, met Internet in de hal! Vervolgens fietsen we met z’n allen over de ten noorden gelegen “snelweg” nr 314 langs de Taklamakan woestijn. Links van de weg zie je bergen en rechts de woestijn. Zo nu en dan vormen zich wervelstormen en zie je het zand de lucht in geblazen worden. Helaas kom ik een paar dagen na Kashgar vol in een zandstorm terecht. Ik blijk ook nog eens de “camping” voorbij te zijn gefietst en stop op dat moment een kleine transporter om met fiets en al naar Aksu door te reizen. Ik voel me wel schuldig, 35 kilometer NIET gefietst! De zandstorm raast door en ook de volgende dag is de wind nog zeer sterk. De rest van de groep bereikt daardoor pas om 16:00 uur Aksu. Een soort extra rustdag dus voor mij. Als iedereen Aksu heeft bereikt wordt besloten om nog 50 kilometer te gaan fietsen. Die avond raakt de hele groep opgesplitst door wederom noodweer. De groepsleider Sigitas weet nog net het hotel te bereiken waar ook ik ondanks het noodweer op de groep aan het wachten ben. We slapen die avond met de 4 groepsleden in het hotel de rest heeft onderkomen in tankstations of bij mensen thuis weten te regelen
China – Turpan (1 na laagste plek op aarde)

14-06-’08
We zijn na een fantastische afdaling (alsof we aan het vliegen waren op de fiets) in Turpan aangekomen. Turpan ligt 155 meter onder zeeniveau. De 1 na laagste plek op aarde op de Dode Zee na. Het is hier dan ook heet. Te heet voor woorden. 52 graden is geen uitzondering. De fietscomputer die even in de zon had gestaan vertoonde naast de temperatuur van 62 graden ook de nodige hitte kuren.

China – Vervolg Taklamakan woestijn 19-06-’08
Sinds zondag 15 juni fiets ik wederom samen met JanWillem. Met hem had ik ook al een week samen gefietst in Georgië. Gaaf om weer even Nederlands te praten onderweg op de fiets. De woestijn maakt het fietsen zwaar, niet alleen de temperatuur maar zeker ook de wind is ons niet gunstig gestemd. We hebben de afgelopen dagen alleen maar tegenwind gehad, sterker nog storm tegen! Zo nu en dan moesten we wel een vrachtwagen zien vast te houden om tegen de wind in te kunnen komen. Door ons handige fietsen zijn we nu een dag voor op de rest van de groep. We overnachten vandaag in Hami een hele grote plaats die bekend staat voor de teelt van overheerlijke meloenen. Morgen maar even proeven. PS vlak nadat onderstaande foto is gemaakt (met dank aan JW) zette ik mijn snelheidsrecord op de fiets : met 72,4 echte kilometers per uur raasde ik naar beneden.

Eten in China 21-06-’08
We eten hier in China gevarieerd en proberen ons met de stokjes te redden. Deze avond hadden we kip besteld. Nog even twijfels of we wel een hele kip oplusten, maar uiteindelijk toch maar laten komen die hele kip. Dat heel betekent dat ook poten en zelfs de kop worden geserveerd liet ons even schrikken.

De Chinese muur is bereikt 29-06-’08
We bezoeken vandaag het fort van de Jiayuguan pas. De Chinese muur loopt ten oosten en ten westen van het fort verder. Een magnifieke site. Een van de mooiste sites van onze route tot nu toe. Erg indrukwekkend om over de muur te lopen, vooral het gedeelte wat over de bergen heen slingert.

De dagen vliegen voorbij 1-07-’08
En dan is het alweer 1 juli 2008. Nog iets meer dan een maand fietsen en we bereiken op 8 augustus met de groep Beijing. We rijden op dit moment door de Hexi corridor, een valei waar het landschap alweer een stuk groener begint te worden. De Taklamakan woestijn laten we achter ons. Het enige nadeel van het komende stuk wat we gaan fietsen is de verstedelijking, kamperen zal steeds moeilijker worden. We slapen waarschijnlijker vaker in hotels. Erg vind ik dat uiteraard niet. Je kan hier in China al een onderkomen vinden voor 1 euro. Op die manier sliepen we gisteren. De dag ervoor hadden we nog in een 5 sterren hotel geslapen voor 16 euro per persoon. We (Carlotta en ik) hadden JanWillem gezelschap gehouden bij het verkrijgen van zijn verlenging van het visa. De verlenging lukte, dus vierden wij dit met een goed – zeg maar gerust een super de super hotel – en de nodige biertjes. Die dag erna moesten we de groep weer inhalen en fietsen we tot zonsondergang.

Het bezoek op 3 juli aan de taoistische tempel in Zhangye maakte op mij veel indruk. De sfeer die daar hing en de manier waarop we werden ontvangen is bijna niet te beschrijven. Mannen maakte muziek in de ene tempel, vrouwen zongen in een andere tempel. Een stokoude monnik werd erbij gehaald en hij gaf ons het geofferde fruit. Dit fruit lag voor de voeten van een van de buddha’s. Uiteraard zegende de monnik dit fruit voor ons. Deze dag zal ik niet gauw vergeten.

Iedereen is blij 5-07-’08
Wat een aardige mensen hier in China. Van de een krijg je een cake en van de ander een biertje aangeboden. Het biertje bij het benzinestation smaakte goed. 4 juli was de laatste dag dat JanWillem met ons meefietste, dus daar moet op gedronken worden. We fietsen die dag twee etappes in 1 dag. We hebben om 19:00 uur maar liefst 187 kilometer op de teller staan.
Eerder die week werden we getrakteerd op de meest mooie landbouw in terrasvorm. Helaas moesten we wel flink klimmen om de drie passen over te komen, maar het uitzicht zoals hieronder op de foto maakt veel goed!

China wordt met de dag indrukwekkender 14-07-’08
We zijn vandaag met 7 mensen van de groep naar de tempels van Kongtong Shan geweest nabij de stad Pingliang. Een indrukwekkende site met vele tempels boven in de bergen. We namen een taxibusje heen en stapte vervolgens – op onze rustdag vandaar – in de kabelbaan omhoog de bergen in. Op die manier waren we snel boven en kon het genieten beginnen. Een fantastische sfeer en hele aparte monniken kwamen we tegen. De meest interessante was een vrouw die achter haar oor een soort brandend stikkie droeg. Kijk maar snel naar het overzicht met de foto’s
Gisteren liepen we door de moslim buurt en aten daar, vandaag gaan we met 1 van de vele kleine taxi’s dwars door de mensenmassa heen. Wat een risico wordt er door de bestuurders van deze taxi’s genomen. Niemand raakt gelukkig gewond door onze taxi. Aan het einde van de avond trakteren we onszelf op een Chineese massage. Kortom wederom geweldig genoten.
Carlotta moet met haar fiets naar de fietsenmaker en we proberen dit in McDonalds aan jongenlui te vragen. Twee jonge jongens helpen ons en willen de volgende dag wel onze gidsen zijn. De fiets van Carlotta is gemaakt en ik laat mijn tandwielen achter en mijn ketting vervangen, ik hoef hiervoor vervolgens niks te betalen. Wat is China toch een super land! We bezoeken met onze twee jonge gidsen samen met Nijole, Danai, Daumantas, Monika, Carlotta en ik de stad. Het is een enerverende dag met een bezoek aan de “grote wilde gans pagoda en bijbehorende tempel, de grootste watervallen van Azië voor de pagoda, KFC voor een hamburger, oude winkelstraten en de prachtige grote moskee midden in het centrum van de stad.

Rustdagen in Xi’an 20-07-’08
Twee welverdiende rustdagen in Xi’an, de voormalige hoofdstad van China, zitten er al weer bijna op. We komen de stad binnen via de snelweg, dit is de makkelijkste manier om snel het centrum te bereiken. Het is een mega grote stad. We moeten meerdere keren de weg vragen en krijgen bruikbare tips. De meest bruikbare was het volgen van busnummer 611. In de binnenstad is het nog steeds zoeken geblazen naar het hotel. Ik vraag meestal de weg aan jongenlui, die spreken namelijk redelijk goed Engels. Uiteindelijk brengt een man, die ons om hulp hoort vragen, ons op zijn fiets helemaal naar het Ludao Youth Hostel.

Laatste 10 dagen zijn ingegaan 29-07-’08
Mensen die ons de weg wijzen en het liefst helemaal naar de plek van bestemming brengen is geen uitzondering meer. Gisteren werden we nog door een tiener naar een hotel gebracht en de volgende ochtend was ze er alweer om ons de stad uit te begeleiden. Wel handig in de mega grote steden waar we het laatste stuk achter elkaar doorheen moeten. We zien zwart iedere avond van de vervuiling. We raken af en toe geïrriteerd als ze ons de weg een keer niet kunnen vertellen, vooral als het zo rond de klok van 20:00 uur donker begint te worden. De 100 kilometer van halverwege de reis lijken nu wel 200 kilometer te duren. Positief zijn alle Chinese fietsers die we onderweg tegen komen. Veel jonge jongens op de fiets onderweg naar Beijing. Ook komen we hele families tegen. Zie je wel, zo ver is het niet meer……