S01E11 El Chaltén

Na een paar heerlijke dagen in El Calafate maken we ons op voor het vervolg van onze reis over de route 40. We fietsen langs het meer, waar we op de heenreis richting de stad nog in de bus zaten. Nu dat wij op de fiets zitten is er helemaal geen wind, dus deze keer ook niet in onze rug. Aan het einde van het meer slaan we linksaf richting Tres Lagos, waarvan we op dat moment nog het idee hadden dat we daar na de tweede dag op de camping zouden staan. We fietsen langs de ijsblauwe Rio Santa Cruz, wat een onvoorstelbare kleur weer! Later op de route zien we de befaamde borden met de gekromde boom: zijwind! We slapen die avond weer bij een wegwerker “Gaston” die ons in zijn schuur de tent laat opzetten en gezellig met ons kletst. Hij brengt ons op het idee om af te zien van de 40 en door te fietsen naar El Chaltén om daar over de grens naar Chili op de Carretera Austral terecht te komen. De wind is zo sterk dat we helaas weer vanaf La Leona (een hotel) de bus moeten nemen, we worden werkelijk terug geblazen anders. Als we een stop maken met de bus bij het visitors center van Los Glaciares National Park zien we plots een gordeldier. Nog nooit eerder dan in Artis gezien! We komen uiteindelijk terecht bij Florencia met haar casa de ciclistas. Mi casa su casa, super gastvrij en al heel veel mensen over de vloer gehad. Oa een Japanner met meer dan 140 duizend kilometer op zijn teller. In de achtertuin staat onze tent met uitzicht op de beroemde bergtop Fitz Roy. Helaas is de grens naar Chili niet eerder open dan 1 november en de eerste boot naar O’Higgins gaat zaterdag 5 november. Goed dat we het hier naar onze zin hebben, dan duurt het wachten op ons vervolg van de reis niet al te lang. We kijken uit naar de spectaculaire grenspassage die alleen lopend of per fiets is te doen. Achtergrond info grensovergang: http://www.villaohiggins.com/…/p…/ECH_VOH_%202015-16_Eng.pdf