S01E17 Puyuhuapi

In de avond komt er een stoere camper de kleine camping oprijden. We merken al gauw op, dat moeten Nederlanders zijn. Een stel van ongeveer de leeftijd van onze ouders parkeren de camper en sluiten met hun eigen snoer en wat plakband de elektra aan. We ontmoeten elkaar al gauw en onze verhalen worden gedeeld. Ton en Willeke hebben de camper gehuurd in Argentinië en rijden net als ons, maar dan in zuidelijke richting, naar Ushuaia. Als we gezellig een paar wijntjes op hebben, stel ik voor om uit eten te gaan naar de nummer 1 op tripadvisor. Super gezellig en vooral heerlijk gegeten in een soort sterren restaurant. De volgende dag toch alweer vroeg op, na al de wijntjes. Om Puyuhuapi uit te komen, het ligt nou eenmaal op zeeniveau, moeten we gelijk weer vol in de klim. De weersverwachting was beter dan het in werkelijkheid was. Een druilerige dag met laaghangende bewolking. Gelukkig was het niet ver, La Junta lag een kleine 50 kilometer naar het noorden. We staan daar op een super camping, met een nog betere douche. Als ik de volgende ochtend door het dorp naar de bakker fiets voor vers brood, zie ik in de verte grote vogels op de weg zitten. Ik kom steeds dichterbij en de vogels blijven zitten en worden steeds groter. Het blijken gieren te zijn, die zich tegoed doen aan een, zeer hoogstwaarschijnlijk die nacht aangereden, dode hond. Dit zie je in Nederland niet zomaar, midden op straat. Als we na het ontbijt onze reis voortzetten, zien we bij de doorgaande weg inderdaad een soort monument dat aangeeft dat Pinochet de Carretera Austral heeft laten aanleggen. Een bijzonder foto, zo met onze fietsen ervoor. We hebben van Ton gehoord dat in 2008 bij een grote vulkaanuitbarsting veel as heeft gezorgd voor veel verbrand bos. https://nl.wikipedia.org/wiki/Chait%C3%A9n_(vulkaan) We zien gedurende de rit van vandaag veel verbrande bomen, zowel naast de weg als hoog boven in de bergen. Kleine stukjes asfalt maakt het fietsen weer een genot, maar de grindwegen overheersen nog steeds. In de middag klaart het op en dan stijgt ook gelijk de temperatuur. Die avond komen we aan in de plaats vernoemd naar de vrouw van Pinochet: Villa Santa Lucia. Bij de kleine supermarkt vragen we na het doen van de boodschappen of we ergens kunnen kamperen. Bij het roze huis is het antwoord, dat is voor ons makkelijk te vinden. Die ochtend staan we vroeg op. We verlaten vandaag de Carretera Austral en fietsen richting de Argentijnse grens naar de plaats Futaleufú. Het is ruig en de weg is heel erg slecht. Ik speel al een paar keer met de gedachten om een lift te scoren. Na 22 kilometer is het welletjes en gelukkig stopt er een oude 4×4. We mogen mee, maar dit kost wel 4000 pesos. Omgerekend is dit zo’n kleine 6 euro voor de resterende 50 kilometer. Met een glimlach stappen we in en worden we rond het middaguur afgezet in Futaleufú. De zon schijnt weer volop en we zijn blij dat we vroeg op een liefelijke camping staan. In de middag is het bijna 30 graden met een gemeen pikkende zon. Morgen wordt het nog heter en gaan we waarschijnlijk maar een klein stukje de grens over, om daar vervolgens wild te kamperen nabij een rivier en hopelijk met wat schaduw. Wordt vervolgd……