S01E22 Valparaiso

De tweede dag in Valparaiso gaan we mee met de “free tour” wandeling. Het bevalt ons meer dan uitstekend in deze bijzonder kleurrijke stad met z’n huizen hoog tegen de heuvels opgebouwd. We hebben zoveel geleerd vandaag over de stad en zijn geschiedenis, heel bijzonder. We kennen inmiddels de beste plek om met nieuwjaar de meest spectaculaire vuurwerkshow van Chili te zien. We zijn benieuwd en kijken uit naar dit moment. 2017 zal voor ons nog meer spektakel brengen, met de tocht door de noordelijke streken van Chili door de woestijnen, daarna op grote hoogte door Bolivia en vervolgens Peru.

Onbeschrijfelijk veel maken we mee! Als je dan weer op de fiets zit, denk je: “dit moet ik niet vergeten op te schrijven en dat niet vergeten te noteren”. En als je dan weer een dag verder bent, heb je alweer zoveel meegemaakt dat het moeilijk is allemaal terug te halen. Neem nou bijvoorbeeld ons verblijf in Santiago. Deze was wel heel bijzonder bij onze eerste “warm shower” – een community speciaal voor mensen op de fiets waar je (in nood) een nachtje kan blijven slapen. De rondleiding door de stad was de kers op de taart. Francisco zullen we nooit meer vergeten. Zeker niet nadat we hem, samen met z’n moeder, mochten aanschouwen tijdens zijn allerlaatste optreden in de dansgroep Bafochi, notabene nog geen 5 minuten bij ons hostel in Valparaiso vandaan. De dans die hij aan het einde samen met zijn moeder maakte, gaf ons kippenvel. De derde dag in de stad zijn we op zoek gegaan naar een mooie plek om oud en nieuw te vieren. We hebben samen de superplek gevonden om het nieuwe jaar in te luiden onder het genot van de mooiste vuurwerkshow ooit. We hadden die middag al wat ingedronken. Men vertelde dat het vrijheid blijheid was die dag, maar we kregen van de dame in de minimarket voor de zekerheid toch maar een zwarte plastic zak om ons bierblikje, zodat het niet opvalt dat je drinkt ;). Boven op de berg die we eerder die dag hadden ontdekt als beste plek, zo midden in Valparaiso, zaten we al vroeg in de avond afwachting van het spektakel. En een spektakel was het! Synchroon werd het vuurwerk afgestoken vanaf Viña del Mar tot vlak bij ons vanaf de kade waar we op neerkeken. Maar toen kwam het; Rodrigo nodigde ons na de show uit om mee te komen naar zijn huis. We hadden alleen nog maar geproost, voor de rest nog nauwelijks kennis gemaakt. Een zeer warm welkom volgde en de drank was in overvloed aanwezig. Wat een nacht, beloond met ook nog eens een overnachting. We mochten de straat niet meer op! We sliepen in de kamer van opa en oma en later die nacht (lees: ochtend) gezellig met z’n vieren, nadat zij waren uitgefeest. De volgende ochtend waren wij redelijk op tijd wakker en namen afscheid van de vrouw des huizes, Betty. Terug in het hostel sliepen we nog iets bij om later die dag toch nog even van de stad genieten. Het is te mooi in Valparaiso om op je kamer te blijven, al wil je dat soms maar al te graag om even bij te komen. 2 Januari zitten we na een week ‘vakantie’ weer op de fiets, richting het noorden. Pas later horen we van de grote brand in de stad die we net hebben verlaten, wat een drama. De kustroute die we fietsen brengt ons naar Viña del Mar met de beroemde klok volledig uitgevoerd in bloemen. Onderweg zien we pelikanen, die zien we in Nederland niet. In Concon kijken we uit op gigantische zandduinen. Op YouTube hebben we mensen op hun snowboard naar beneden zien gaan, helaas kunnen wij alleen skiën haha. Weer een toevallige ontmoeting; dit keer een piloot die net een lift had gescoord om thuis te komen. Christobal neemt ons mee naar zijn favoriete stek, de parapent-spot in Maitencillo. We mogen die nacht bijna op de landingsbaan kamperen. Ook pakken we, heel romantisch, nog even de zonsondergang in Chili mee. De volgende dag blijft de kust ruig en tropisch. Het slotstuk van de kustlijn is onze ontmoeting met Ignacio. We hadden in het dorp gevraagd om Internet en konden zo op ‘warm shower’ zijn telefoonnummer vinden. We vroegen voorbijgangers op de boulevard of zij hem voor ons konden bellen en ook daarin zijn de Chilenen weer zeer behulpzaam. Binnen 5 minuten kwam Ignacio ons samen met zijn moeder halen met de auto. We konden achter hen aanfietsen en kwamen na een kilometer bij hun huis aan. Oma had heerlijk eten bereid, terwijl wij nog wat aan de fietsen aan het knutselen waren. Heerlijk eten, gezellig kletsen en een super verblijf kwamen ons toe. Zo onvoorstelbaar om mee te maken. Dit soort warme mensen vergeet je nooit meer!