S01E29 Quilmes

Her en der ontdekken we wat slijtage. Niet zozeer aan onszelf, maar meer aan de spullen die we mee hebben. Zo was de tent van de week bij de rits gescheurd. Bij navraag bleek een naaister notabene in de straat van ons hotel te zitten. Eerst kon het pas de volgende dag gemaakt, maar op mijn aandringen kon ik de tent dezelfde avond om 21.00 uur nog komen halen. Helemaal blij met de reparatie! We trakteren ons, naast het hotel in Belén, ook nog op een heerlijk stuk vlees met een reserva rode wijn erbij. Majlits wordt onderhand een kenner. De volgende ochtend ontmoeten we in het hotel nog een ouder stel Zwitsers die ook aan het fietsen zijn. We krijgen een paar goede tips voor hostals in het noorden van Argentinië en Bolivia. Als we die ochtend weer op de fiets zitten, wordt het steeds duidelijker dat wij heel veel geluk hebben gehad met de regen. Met bakken is het naar beneden gekomen, niet alleen hier maar verspreid over 300 kilometer in het noorden van het land. Wij hadden slechts een paar druppels, bijna ongelooflijk! We zien de mannen hard aan de weg werken, om alle schade te herstellen. We fietsen nog steeds dwars door de woestijn. Zand en cactussen voeren nog steeds de boventoon in het landschap. We hebben op de app gelezen over een termal – warm water vanuit de vulkanische bergen – waar we die avond zullen slapen. We moeten dwars door een riviertje om er te komen. 37 graden warm water blijft maar stromen in de baden. We kunnen een bad nemen in het gezamenlijke zwembad, maar er zijn ook privé baden. Van zo’n bad maken we in de ochtend gebruik om nog even heerlijk warm te douchen. Weer een unieke belevenis. Bovenop deze traktatie krijgen we van de buren op de “camping” een paar heerlijke shots echte Argentijnse likeuren. Die moeten we geproefd hebben! En dan weer een heel stuk route 40 met helemaal niks, denken we. Totdat we een primitieve kiosk tegenkomen, die wordt gerund door een gezellige oude dame. Majlits aan de cola en Mark aan de Quilmes, wat een traktatie zo in de hitte. We fietsen stevig door die middag om het saaie stuk door te komen en proberen de kiosk te bereiken die op de I-overlander app wordt aangeprezen voor het heerlijke eten. Als je daar vraagt om te kamperen zou dit ook moeten kunnen. Beide beweringen blijken later die middag waar te zijn. Na ruim 90 kilometer komen we aan en eten we heerlijk en staan we ook nog eens gratis tegenover de kiosk in de tuin van het in aanbouw zijnde huis en restaurant van de eigenaar. Een lieverd, zo kan je hem kort omschrijven. Hij komt later nog een kan met water en stoelen voor ons brengen. De volgende ochtend ontbijten we ook bij hem. Hij stelt bij vertrek ons nog even kort voor aan de “chef”, zijn vrouw die al het eten met liefde bereidt. En dan roept Majlits, als we weer op de fiets zitten, WAT LOOPT DAAR! Als we dichterbij komen, blijkt het een volwassen tarantula te zijn. Dit is tot nu toe wel het meest angstaanjagende beest wat we levend zien. Hij blijft even poseren voor de foto… Ook deze dag moeten we de schoenen weer uit om een rivier stromend over de weg over te steken, nog steeds de nasleep van de vele regenval 4 dagen eerder. Even een foto op het plein vernoemd naar de geboortedag van Majlits en weer door. Helaas nu ook een lekke band voor Majlits, gelukkig snel geplakt. Overigens vlak voor de camping weer lek, maar lek onvindbaar. Nieuwe binnenband erin en diezelfde avond nog een keer lek. Dit keer lijkt het sterk op een fabricagefout, op de sluitnaad. Zo blijf je lekker aan de gang. We eten overigens de lekkerste (eigen) asado ooit, goed vlees en een goed opgestookte BBQ, geleerd van Ruben Ferreyra. We kunnen de volgende dag twee routes kiezen, of op de 40 blijven die een stuk van zo’n 30 km onverhard is of om. We kiezen voor de 40 en een prachtig stuk volgt door gezellige kleine dorpjes, die niet eens op de kaart of route app zijn te vinden. We komen op deze manier al tegen lunchtijd aan bij de ruïnes van Quilmes. Een wederom fantastische ervaring om dit te zien. Een stad van 800 voor Christus met nog duidelijk de contouren van de huizen. De entree is slechts 50 pesos per persoon en wij mogen er ook nog blijven kamperen, net buiten de poort van de historische stad. De volgende dag fietsen we de provincie Salta binnen en aan beide zijden van de weg staan druifranken zover als je kan kijken. De eerste bodega doen we aan en we vallen met onze neus in de boter, een privé rondleiding en alle 5 de huiswijnen krijgen we om te proeven. We kopen twee flessen voor later op de camping. Onderweg naar onze rustdag op de camping in Cafayate stoppen we nog bij twee bodega’s en proeven we meer wijn. We komen met nog een extra fles Malbec rood op de camping aan. Nu nog wat vlees scoren en we kunnen onze rustdag vieren.