S01E30 Adembenemend

Cafayate was even heerlijk. Drie nachten bleven we uiteindelijk in dit vriendelijke stadje. De camping hadden we eerst nog met bijna een onvoldoende beoordeeld, maar dit bleek achter af toch meer dan mee te vallen. De herrie, zoals op alle campings hier in Zuid Amerika, kwam dit keer vooral van de camping vlak naast die van ons. De avonden waren super rustig en we zijn weer helemaal bijgekomen. We hadden al van meerdere mensen gehoord dat de route richting Salta zeer de moeite waard zou zijn. Nou dit klopte helemaal. Route 68 blijkt adembenemend te zijn. De aarde kleurt in zijn geheel rood. De ene attractie na de andere komen we tegen, van de obelisk tot de woningen van de papagaaien en het amfitheater aan toe. We stoppen bij alle bezienswaardigheden en treffen zelfs weer een jongen die we eerder bij de ruïnes van Quilmes zagen. Af en toe klimt het nog behoorlijk en bij het “Tres Cruces” punt zijn we op z’n hoogste. Een mooi plaatje over de vallei kan nu worden gemaakt, door één van de vele toeristen die daar op dat moment ook zijn. Het zowaar een drukke route, al valt het met de auto’s redelijk mee. Ze weten hier weer een beetje afstand te houden. We denken die avond op een camping te slapen, zo staat hij immers op de kaart. Maar als we in Alemania aankomen (Duitsland in het Spaans haha) is er geen camping te bekennen. Wel een prachtig grasveld, waar we eerder al van dachten zullen we hier de tent maar opzetten. Dit doen we dan ook en we kunnen er weer een gratis overnachting bij turven. Majlits is als de dood voor slangen. Gelukkig was de slang die we de volgende dag zagen dan ook behoorlijk plat gereden en vormde geen gevaar. Op de foto lijkt hij overigens nog wel te leven, maar niets is minder waar. Doordat we nu al een paar lekke banden hebben gehad en de lijm ook nog eens had gelekt, waren we toe aan nieuwe. Fietsenmakers zoals bij ons in Nederland zijn hier in Argentinië iets minder frequent aanwezig. Dus toen we groot op de winkel zagen staan: “adhesivos” gelijk in de remmen en naar binnen. De man was een kwartier aan het zoeken en toen hij het gevonden had kreeg ik twee tubes. Ik zei nog, één is genoeg hoor, maar hij wilde er niks van weten, ook niet van het betalen. Gratis was het omdat we nog zo ver gingen fietsen. Wat weer een super aardig gebaar! Die avond rijden we door en met ruim 100 kilometer op de teller bereiken we het hostel. Dit hostel had “Jodie Ross” op couchsurfing voor twee nachten gratis aangeboden. Dit kan je natuurlijk niet laten schieten en daar zijn we dan ;). Wat een paradijs. We hebben twee heerlijke nachten doorgebracht op dit mooie plekje vlakbij Salta. De stad die we daarna met de fiets doorkruizen valt op het eerste gezicht een beetje tegen. Alleen de kathedralen in het centrum zijn de moeite waard. We fietsen tot aan Jujuy maar kleine stukjes, want daar hebben we op maandag 6 februari een auto gehuurd en we zijn er al bijna. Dit stelt ons wel in staat om nog een keer een heerlijk asado te bereiden. Het vlees is deze keer beter gelukt dan alle keren daarvoor. Voorbij Salta verandert het landschap in een groene deken. Hier valt nog al eens regen. Onderweg op de inmiddels route 9 komen we nog wat fietsers tegen van de andere kant. De Duitsers die we spreken zijn erg te spreken over de route tot in Bolivia. Dus we zien daar naar uit. Nu zijn we in Jujuy, de hoofdstad van de gelijknamige laatste meest noordelijke provincie van Argentinië. We zitten in een hostel in het centrum en we hebben geluk dat de fietsen hier de komende 10 dagen binnen mogen blijven staan. Vanaf morgen dus even heel wat anders, een soort vakantie, met de auto weg. We gaan een ronde maken richting San Pedro de Atacama in Chili en het zuidwesten van Bolivia. Dit redden we allemaal niet met de fiets, dus doen we het zo. Zal zeker genieten worden op grote hoogte. Tot gauw!