S01E33 Andere wereld

De kilometers vliegen echt voorbij. Nog maar 1 dag in Bolivia en alweer 100 kilometer landinwaarts. We zijn de grens overgestoken bij La Quiaca naar Villazon, de meest gemakkelijk en relaxte grensovergang tot nu toe. En daar zijn dan de stempels voor de eerste 30 dagen Bolivia in onze paspoorten. Net over de grens wisselen we de Argentijnse en Chileense Pesos die we nog over hadden. Helaas check ik niet even de buur wisselkantoren en verlies naar mijn idee met het wisselen heel veel geld. Maar ja, anders was het wellicht al uitgegeven geweest… 😉 We stuiten al gauw op ons goedkoopste onderkomen in een privé kamer tot nu toe, we betalen 40 Bolivianos – omgerekend 5 en een halve euro! We hebben lekker de hele dag om te wennen, maar dat gaat snel. Het bevalt ons direct in Bolivia. De mensen zijn zo aardig en relaxed. We kopen van alles, het is zo lekker goedkoop. Ik trakteer mezelf op nieuwe “slippers”: namaak crocs. Majlits koopt een gave “Levi’s” pet. En dan ga ik ook nog even naar de kapper voor slechts 20 Bs (2,75 euro). Het stikt in de stad van kramen met carnavalspullen, dit gaat uitbundig gevierd worden in heel Bolivia. Als we zitten te eten, start een drie mans formatie met het spelen van muziek. Ik herken gelijk de jongen in het midden, we hebben hem voor het eerst ontmoet in Quilmes bij de ruïnes. Daarna kwamen we hem tegen bij het amfitheater langs de route 68 en nu voor de derde keer geheel toevallig hier in Villazon. We krijgen allebei een dikke knuffel van hem en we geven ze wat geld na hun optreden. We genieten van verse sinaasappelsap, op straat gekocht, op de ochtend dat we weer gaan fietsen: gezond op pad! Wederom worden we net buiten de stad welkom geheten op een prachtige boog, foto momentje. De tolpoortjes die we tegenkomen mogen wij zonder te betalen passeren. We stoppen wel even, wel zo netjes. De Boliviaanse chauffeurs zijn veel aardiger voor ons fietsers dan tot nu toe, met veel afstand halen ze ons in en er wordt in tegenstelling tot Argentinië niet angstaanjagend hard getoeterd. De hoogvlakte verandert in heuvelend landschap. Het is de eerste keer dat we niet gelijk water meenemen en laat het nu de eerste keer zijn dat in de kleine dorpjes die we in het begin tegen komen geen kiosk te vinden is. Na zo’n 70 kilometer vinden we gelukkig wel weer een winkeltje met de nodige dranken en water. Dit doen we dus niet meer, alles weer gelijk mee op de fiets inclusief wat extra maaltijden. Net over de helft van de etappe van die dag vinden we een verzamelgebouw van dames die maaltijden verkopen. We zijn nog nauwelijks gestopt en alle dames proberen ons bij hun plek te krijgen en prijzen hun etenswaar aan. We verstaan nog maar de helft en kiezen voor de asado, heerlijk vlees eten we met worteltjes, aardappelen en een lading mais. Na het eten dalen we met hoge snelheid zo’n 600 meter de vallei in en fietsen we langs de rivier naar Tupiza. We verblijven hier in een hostel in het midden van het stadje en merken dat het carnaval in volle gang is. Gisteravond waren we bij de wedstrijd om de beste carnavalsgroep. Dit maakten we eerst op straat mee en kochten later kaartjes om het ook van dichtbij in het grote stadion te kunnen zien. Oorverdovend getrommel met daar omheen de mannen die spelen op hun blokfluit. Alle groepen spelen hetzelfde deuntje, het wordt nog moeilijk voor de jury om een winnaar te kunnen aanwijzen, denken wij. Vanmiddag start om 15.00 uur de miss verkiezing, daar moet ik natuurlijk even bij zijn hihi. Daarna zullen de straten weer gevuld worden met feestende Bolivianen en zullen wij proberen mee te doen. Na donderdag in Tupiza met de optocht met muziek en dans, welke geweldig was, hadden we besloten om de carnaval van zaterdag ook mee te maken. Goeie keus is gebleken, wat een top dag! Iedereen in het publiek was uitgerust met een spuitbus schuim. Zo nu en dan kregen ook wij de volle laag. We hadden het idee om maandag de trein te nemen naar Uyuni, maar dat voelt als wachten en bovendien gaat hij in de nacht. Dan zien we ook nog eens niks. We gaan dus de uitdaging aan om over de onverharde weg te fietsen en rivieren daar op de route over te steken. Ook klimt de weg nog eens naar ruim 4000 meter hoogte. Jullie horen hopelijk gauw van ons! Morgen fietsen we in een dag of vier door richting Uyuni en zullen het grootste zoutmeer op aarde bezoeken, wordt vervolgd.