S02E01 La Paz

We hebben in Oruro een heerlijke residentie gevonden, waar de fietsen gemakkelijk mee naar binnen kunnen. Onze ‘allesies’ tenslotte. Bij het naderen van het centrum raakt mijn achterband lek, waarschijnlijk omdat ik tijdens het filmen dwars door een kuil reed. Eerst die band maar even plakken, als je dat uitstelt heb je er helemaal geen zin meer in. Daarna heerlijk warm douchen. Je kan je niet voorstellen wat een luxe dat is na 6 dagen geen douche te hebben gezien. We bekijken de volgende dag de stad. Vooral het plein en het grote beeld van Maria boven op de berg maken indruk. Het blijkt het grootste religieuze beeld in Zuid-Amerika te zijn lazen wij op Internet. 1500 ton en 45 meter hoog. We trakteren ons die avond op een heerlijk maal – beef chorizo van de grill. Zaterdag 4 november vertrekken we voor de tweede etappe tot in La Paz. Over de hoogvlakte schiet het lekker op. Het klimt nog wel zo nu en dan, maar dat is nu op de fiets gemakkelijk te doen. De was die we onderweg doen droogt goed in de zon achterop bij Majlits haar fiets, zo blijft het te overzien. Het enige wat niet meezit is Majlits haar lip. Door de felle zon en te weinig aandacht met smeren in het begin, is deze helemaal verbrand en ontstoken. Hopelijk geneest dit snel weer. In de namiddag begint het te regenen en dit verandert al snel in hagel. Gelukkig vinden we in de namiddag een alojamiento na 80km te hebben gefietst, waar we kunnen opdrogen. Tijdens het eten die avond tref ik uiteraard weer een hele kippenpoot in mijn soep aan. Ik raak het gewend. De volgende dag vervolgen wij de kilometers over de hoogvlakte met een klein beetje wind tegen. Ik herken een aantal plaatsjes, omdat we vorig jaar dit stuk weg al gelift hebben richting La Paz (we hadden toen de terugvlucht vanuit Lima, vandaar). De route 1 die we fietsen is met recht eindeloos. Ook de tweede dag worden we getrakteerd op regen en hagel. Na prijsvergelijk, er zijn maar liefst twee grote hotels in het plaatsje Tolar, belanden we die namiddag – na wederom 80km – in het meest luxueuze hotel tot nu toe. Met een hete douche op de kamer! De volgende morgen ook nog een echt “Continental” ontbijt met verse jus en koffie met veel melk. We zitten deze dag om half negen op de fiets, nadat de eigenaar van het hotel nog even met ons op de foto is geweest. Het blijft heuvelen ondanks de hoog”vlakte”. Majlits is vandaag niet in vorm en begint hoe langer hoe zieker te worden. We zijn blij als we La Paz zien opdoemen. Helaas is het dan nog bijna 20km tot midden in de stad, daar waar we hadden bedacht te gaan overnachten. Majlits kan niet meer. We moeten vlak voor El Alto (de hoge voorstad van La Paz) ook nog een enorme klim maken. Ik sleep Majlits met ons was-touwtje mee de berg op, ze zit echt stuk. We maken nog een prachtige selfie met de stad op de achtergrond, met haar laatste lach van die dag. Tussen het drukke verkeer door bereiken we diep in de stad ons onderkomen, Majlits ligt bijna onmiddellijk op bed. Kijken wat een goede nachtrust doet.