S02E05 Over de pampa

Het is heel toeristisch in Rurrenabaque en dat merk je op straat, veel meer blanken dan normaal 😉 We verblijven in een hostal aan de Beni rivier, waarover wij zijn komen aan varen. Majlits is helemaal lek gestoken in de hangmat aan het water. Dit gaat ongemerkt, totdat het begint te jeuken. De volgende morgen hebben we een ontbijt welke we bijna niet op kunnen, werkelijk heerlijk. Nadat we in het dorp nog de bagagedrager van Majlits opnieuw hebben laten lassen (was in Chili ook al eens stuk), ontdekken dat een deel van het frame ook is gebroken. Alles wordt netjes gemaakt en we kunnen op pad. We hebben geluk dat het droog is, want er wordt aan de weg gewerkt. Als het zou regenen dan wordt het een grote blubber bende. Maar zelden komen we op de route huisjes tegen. Het is een afgelegen stuk pampa. Gelukkig is het eerste stuk maar 30 kilometer en komen we al gauw aan in Reyes. Doordat het droog is en waait zien we er niet uit, alles helemaal vol stof! De volgende dag wordt de weg slechter en regent het af en toe zachtjes. Dit maakt het fietsen loodzwaar. Bij een grote groep gieren treffen we de overblijfselen van een krokodil aan. Uit de tegengestelde richting komt een 4×4 aangereden en stopt even voor een praatje. Zij komen uit La Paz en zijn op vakantie. Ze vinden het maar raar dat wij kiezen voor een “fietsvakantie”. De pampa – oerwoud vlakte met veel water – zit vol dieren, we zien een hele familie capibara’s. Na 73 kilometer zwoegen over de plakkerige weg komen we aan in Santa Rosa de Yacuma. We belanden midden in het feest. Ze vieren het zoveel jarig bestaan en vrijheid van provincie Beni. De mannen drinken volop bier en er wordt wat cocaïne gesnoven, voor ons tijd om maar weer eens te gaan. Als we in een alojamiento vragen of ze een kamer hebben, blijkt deze vol te zitten door de feesten. De aardige overbuurvrouw nodigt ons uit om in haar tuin te kamperen. We drinken daar gezellig met z’n allen nog wat biertjes. De volgende dag is het mis, het regent. Fietsen kan dan gewoon niet over deze wegen. We besluiten om de tent nat in te pakken en naar het station te gaan opzoek naar een bus. We hebben in no time kaartjes voor Cobija. Ruim 700 kilometer noordelijker! We zitten dan helaas bijna 10 uur te wachten totdat de bus komt. De bus heeft vertraging door het slechte weer en daardoor nog slechtere wegen. Om 18:00 uur komt de bus en de fietsen passen alleen op het dak. We duimen dat ze heel blijven. Het wordt een onstuimige en vooral lange reis. De bus glijdt alle kanten op en we raken halverwege de reis dan ook vast in de kant. Gelukkig komen we weer los en kunnen door. Na 30 uur en 700 kilometer wegwerkzaamheden verder komen we na middernacht aan in Cobija. We moeten dan nog bijna 5 kilometer rijden naar het centrum en vinden gelukkig snel een plek om te slapen. Hier gaan we eerst maar eens bijkomen van dit avontuur, voordat we de grens naar Brazilië oversteken.