S02E08 Slangen

Gepubliceerd door mark op

We laten de grote stad Puerto Maldonado (waar binnenkort de Paus een bezoek brengt) achter ons en beginnen aan het traject richting Cusco. Het wordt een regenachtige start. Nu is dat niet zo erg als het ruim 30 graden is, dan hoef je je shirt niet zelf nat te maken voor de nodige verkoeling. Dit eerste deel van de ruim 500 kilometer tot Cusco begint vlak en lijkt sterk op de pampa zoals we hem al eerder meemaakten in de provincie Pando in Bolivia. Dat betekent heel groen, vochtig en veel prachtige (o.a. gezien: kolibrie, vlinders, toekan) maar ook enge dieren (slangen ed.) We durven dan ook nog steeds niet met ons tentje te gaan “wild” kamperen. Gelukkig hoeft dat ook niet en vinden we steeds een slaapplaats binnen en een keer hebben we onze binnentent opgezet bij een restaurant. Hier was wel een simpel hotel, maar deze was volledig volgeboekt met arbeiders. Na de plaats Santa Rosa begint de weg stevig te klimmen. Als we in een restaurantje vragen om een ontbijt, krijgen we van de eigenaar allebei een grote papegaai op onze schouder. Wat een prachtige beesten van dichtbij. Heel gemoedelijk eten ze wat brood met ons mee. In de ochtenden is het lastig om vers brood te vinden voor het ontbijt, als we dan een plek zien waar ze bananenshakes verkopen zijn we helemaal blij. Want rijst op de vroege morgen gaat er bij ons niet in. We fietsen langs de imposante Inambari rivier, de weg blijft hierdoor (in dit geval) gestaag stijgen. Al snel hebben we de eerste regio van Peru “Madre de Dios” doorkruist. Het blijft deze dagen vreselijk heet, Majlits besluit om onder één van de vele watervallen te gaan staan voor de nodige verkoeling. Na het vele klimmen hebben we een mooi uitzicht op de immens hoge bergen van de Andes, waaronder de Nevado Yayamari van ruim 6.000 meter hoogte. Ons favoriete avondeten heet “Lomo Saltado” dit is met vlees, veel uien, tomaat, patat en rijst. Omdat bij alle gerechten rijst wordt geserveerd vragen we een keer om pasta (tallarin saltado). Bij het afrekenen worden we voor de eerste keer afgezet, het is nog niet duur hoor, maar toch. Wederom de wijze les, vraag altijd van te voren naar de prijs. Ik ga in het plaatsje Mazuko even naar de kapper, die prijs is dan weer om te lachen – 2 euro voor een nieuwe coupe. Bij een kraampje langs de kant van de weg nemen we een heerlijke ananas, deze wordt voor ons in schijven gesneden. Na ruim 30 kilometer intensief te hebben geklommen met de fiets besluiten we om het laatste stukje naar Marcapata te liften. Werklui van een telecomprovider zijn aan het werk en we mogen zo meerijden. Eerst moeten we nog de auto zien open te breken, want de sleutel ligt nog binnen en de deuren zitten op slot. Ik help ze de deur op een kier te houden en als ik dan opeens stevig aan de greep trek vliegt de deur zowaar open. Iedereen blij! Onderweg met de steile klim loopt zelfs de auto tot twee keer toe warm en wordt het motorblok gekoeld met flessen water gevuld uit de vele rivieren die er stromen. Tijdens het wachten maken we kennis met de vrucht Granadia. Na een koude en natte nacht in Marcapata besluiten we de volgende dag een lift te nemen naar de top Abra Pirhuayani op 4.725 meter hoogte. We worden op het hoogste punt afgezet met een busje, waar de fietsen op het dak hebben gelegen. Nu zijn we in een totaal andere met sneeuw bedekte wereld terecht gekomen. We trekken bijna al onze kleren aan die we meehebben en als laatste laag het regenpak tegen de wind. Op die manier blijven we warm tijdens de lange afdaling door de vrieskou. Overal in deze nieuwe wereld zien we dames met prachtige hoeden op, die we nog niet eerder hebben gezien. Als we later bij een huisje stoppen in Puchupuasi blijkt deze vrouw allerlei handwerk te verkopen en worden we verliefd op een gele hoed, die we dan ook van haar kopen. Haar zoon laat ons nog het 200 jaar oude kerkje in het gehucht zien en hun schuur vol met cavia’s voor consumptie. De cavia (Cuy) is hier in Peru een delicatesse. We dalen en klimmen vooral verder totdat we op 7 december in Urcos aankomen. Een plaats die zeker het bezoeken waard is en wij treffen het want het is twee dagen feest, ze vieren: del Día de la Inmaculada Concepción – een van de meest traditionele en spirituele feestdagen van de katholieke kalender – de Dag van de Onbevlekte Ontvangenis. We hebben die avond al allerlei tradities mogen meemaken van dichtbij en hebben besloten ook vandaag nog hier te blijven genieten van dit feest met alle pracht en praal.

Categorieën: Verslag

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.