Start deel 3

Gepubliceerd door mark op

Het grote avontuur is weer begonnen. Van mijn vader nemen we op de Bosstraat afscheid. De rest van de ouders brengt ons naar Schiphol, dit past op deze manier in 1 auto. We hadden in ons hoofd om eerst de bagage even in te checken, maar dat even werd een poos. De incheck balie is namelijk helemaal aan de andere kant van Schiphol. De ouders volgen ons en mogen zelfs van de bewaking door de “alleen voor passagiers” zone. Als je dan weer je bagage kwijt bent en alle instapkaarten in het paspoort hebt zitten, geeft dat een goed gevoel. Ontspannen gaan we aan de koffie en thee en nemen we daarna afscheid. Onze eerste vlucht gaat naar Frankfurt, even een stukje de verkeerde kant op. Met een tiental minuten vertraging gaan we op pad. In totaal hebben we vier vluchten en deze sluiten perfect op elkaar aan. Op de Dominicaanse Republiek moeten we, terwijl we nog een transfer hebben, door de douane, de bagage van de band halen en weer inchecken. Gelukkig redden we dit allemaal op tijd en kunnen we onze reis vervolgen. Na 24 uur vliegen staan we om half twaalf lokale tijd in Quito. We wisten al dat we de groene bus nodig hadden en deze stond, zo leek het, al op ons te wachten. Na ook nog eens vier verschillende bussen bereiken we na 32 uur de voordeur van het hotel in Machachi, waar onze fietsen de afgelopen 8 maanden hebben gestaan. We worden hartelijk ontvangen en krijgen thee met empanadas. Wij hebben vanuit Nederland een doos vol met typisch Nederlandse producten voor hen meegenomen, zou mij benieuwen of ze het lusten. Vooral de pindakaas en hagelslag vonden ze maar vreemd. Die avond zitten we helemaal stuk. Het was nogal een reis en daarnaast hebben we veel last van het tijdsverschil en de hoogte. Deze plaats ligt namelijk op 3.000 meter hoogte. We voelen ons al weer helemaal thuis hier in Ecuador, de honden, hanen en de auto-alarmen houden ons zo nu en dan uit onze slaap. Hierin is niks veranderd. De volgende ochtend mogen we in het hotel een was draaien, dat gaat hier overigens met koud water. Alle kleren die we hadden achtergelaten ruiken in ieder geval weer lekker. We gaan ook direct naar de fietsenmaker om de laatste dingen aan de fietsen te laten repareren, waaronder nieuwe banden – weer met profiel – voor Majlits haar fiets. Helaas treffen we een gesloten zaak aan. Het blijkt weer eens feest te zijn in Zuid Amerika, nou ja feest: de dag van de doden. Via messenger maken we contact met de fietsenmaker en hij geeft aan dat hij zondag weer aan het werk is. Daar wachten we maar al te graag op, want deze fietsenmaker is de beste van Machachi en verre omstreken. Zondagochtend gaan we al op tijd naar hem toe, maar we staan nogmaals voor een gesloten deur. We gaan dan eerst maar ontbijten in ons inmiddels favoriete zaak. We komen daar nu al voor de tweede keer en de eigenaresse heeft ons inmiddels uitgelegd dat op onze route straks ook nog een hotel is te vinden van haar familie. Na het ontbijt is de fietsenzaak ook open en vertellen we wat er allemaal moet gebeuren. Nogal een lijst, maar er wordt op alles enthousiast ja geknikt. Dat moet goed komen. In de middag bezoeken we nog de grote drukke markt achter ons hotel. Op maandag 5 november is het dan zover, zullen de fietsen klaar zijn? Daar aangekomen, blijkt onze hele waslijst met punten tot in perfectie te zijn uitgevoerd. Echt genieten dit, we gaan dan ook stralend met Wilson de fietsenmaker op de foto. We weten weer alle bagage in de tassen te verdelen en worden door Rosa van het hotel hartelijk uitgezwaaid. Nu kijken hoe het is gesteld met onze conditie, daarover de volgende keer meer.

Categorieën: Verslag

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.