S03E01 Evenaar

Een loodzware eerste etappe werd het. Er stonden maar 60 kilometer op het programma, maar die benen zijn nog nergens. Het begin van de rit knallen we letterlijk naar beneden, over de smalle strook langs de snelweg. In de middag begint het te stijgen en dalen en bemerken we de tekorten aan conditie bij ons beiden. We stijgen in totaal zo’n 600 meter, maar voor ons gevoel hebben we de Mount Everest beklommen. Tegen 1700 uur komen we langs een hostel die we al op maps.me hadden zien staan, gelukkig zelfs iets eerder dan de kaart deed vermoeden. We eten wat, douchen heerlijk warm en onze ogen vallen om even over zeven dicht. Die ochtend wordt er op de deur geklopt, er staat een dame die ons vraagt of we koffie of thee willen. Hadden we helemaal niet op gerekend, het is inclusief ontbijt. We bestellen koffie en het broodje wat erbij zit bewaren we, omdat we vlak daarvoor al even in het winkeltje op de hoek een broodje hadden gehaald. Onderweg eten we langs de kant van de snelweg het broodje van het hostel op. Later op de route komen we een super de luxe koffietent tegen. De prijzen hier in Ecuador zijn zo lekker betaalbaar en we bestellen een hele cake erbij, die is namelijk net vers gebakken. We eten een deel op en de rest bewaren we voor later, je weet nooit waar het goed voor is. De uitzichten zijn adembenemend en Majlits maakt voor haar verslag ook de nodige foto’s. We fietsen nog steeds langs de stad Quito, maar deze verdwijnt langzamerhand achter ons. Links en rechts van ons zien we besneeuwde vulkaan toppen. En dan staan we plots voor het monument van de evenaar. Het is er rustig dus we kunnen uitgebreid een fotosessie doen. Het worden een paar prachtige plaatjes. Na 9.372 km fietsen over het zuidelijk halfrond kunnen we deze mijlpaal toevoegen aan ons avontuur. Die avond vinden we slecht een plek te slapen. Uiteindelijk treffen we het enorm. We vragen bij een forel restaurant of we daar kunnen eten en of zij een plek te slapen weten. Jawel, zegt de vrouw vriendelijk: bij de forellenkwekerij. Op het prachtige groene en zachte gras zetten we onze nieuwe tent voor het eerst op. Als we vragen wat het kost, zegt de eigenaar dat hij vaker reizigers helpt en wij gratis mogen overnachten. Die avond eten we ook nog eens hele verse forel bij het restaurant. Onze dag kan niet meer stuk. We zijn op de derde dag nog maar net onderweg, omhoog aan het lopen, als er een auto net even voor ons stopt. Een vrouw stapt uit en vraagt of alles goed gaat. Ze hadden een fietsendrager op hun auto en hadden ons anders zo meegenomen. Wij vertellen haar dat dit niet hoeft en bedanken haar vriendelijk. Op de derde dag lopen we weer wat af, maar we komen tot onze grote vreugde op een binnendoor weg terecht. Veel minder verkeer dan ooit tevoren hier in Ecuador. Er staan zelfs borden om de automobilisten te waarschuwen voor ons fietsers, houd voldoende afstand. Bij een soort nieuwe parkeerterrein zien we zo’n 50 vrouwen stenen doorgeven, ze zijn zo lekker efficiënt bezig hier haha. De laatste kilometers gaan door het dal naar beneden. Eigenlijk veel te steil, dit moeten we allemaal weer omhoog klimmen werd ons al verteld. Majlits heeft pijn in haar handen van het vele remmen, maar de uitzichten maken een hoop goed. En dan zien we in de verte Ibarra, een grote stad op nog geen 113 km van de grens van Colombia. In de stad treffen we echt een perfect hostel met een hele grote kamer en een heerlijke douche. Die dag erna fietsen we dwars door de stad en dalen nog een stukje verder af. Als we de rivier zijn overgestoken begint het klimmen. De weg slingert tussen en later zelfs een keer om een berg heen. Als de weg een scherpe bocht naar links maakt, kijken we aan de rechterkant diep de vallei in. We blijven maar dalen deze dag en de temperatuur loopt maar op. Het is zeker 35 graden en we zoeken wat verkoeling bij een ijszaak. Deze lieve mensen krijgen heel wat fietsers voorbij, ze hebben het over meerdere per dag. Ze staan gezellig samen de kerstboom op te tuigen, voor ons een gek gezicht met deze temperaturen buiten. De rest van de dag blijven we klimmen en dalen. Net voor de Colombiaans grens slapen we voor het laatst in Ecuador. Op deze manier kunnen we de dag erop rustig de grens passeren en acclimatiseren in een nieuw land, met nieuwe gewoontes en nieuw geld. De grensovergang gaat heel soepel, we gaan om de beurt naar de migratie. Zo kan er een op de fietsen passen. Bij de uitreisstempel van Ecuador komen we nog een fietser tegen die net uit Colombia komt en ons nog een paar goeie tips geeft. Hij zelf is Italiaan. Met onze app iOverlander hebben we een schattig hostel uitgezocht. We zijn de enige gast en al lekker op tijd. We maken van deze dag een soort rustdag.