S03E11 Zeilen

Op 16 januari verlaten we de heerlijke AirBnB in Cartagena om ons laatste stukje over Zuid Amerikaans grondgebied te fietsen. Op naar de zeilboot de Stahlratte, waar we allereerst mee naar Jamaica zullen varen. Het wordt een tocht van 6 dagen over een wilde Caribische zee. Als we die ochtend om even voor acht uur aan de pier staan, worden we nog geen 2 minuten later opgepikt door Ludwig, de kapitein, zelf! We laden de fietsen en bagage in de kleine boot en de kapitein zijn hulptroepen varen ons naar het schip. Op het schip zitten alle andere passagiers al, we zijn in totaal met 16 gasten en 5 crew aan boord. Het schip ligt prachtig in het midden van de haven voor anker. We zijn nog maar net aan boord en we krijgen van David – een van de gasten – een rondleiding. We eindigen in onze slaapkamer, helemaal voorin het schip. We denken op dat moment nog, zo da’s luxe. Na het ontbijt, die zeker 5 sterren waard is, legt de kapitein uit wat ons te wachten staat. Het gaat allemaal heel ontspannen en vooral het onderdeel dat de mannen gewoon over boord dienen te plassen, zorgt voor de nodige hilariteit. De fietsen staan perfect gestald in de berging en met de nodige touwen goed vastgesjord. Dat belooft wat. Op de motor varen we om het eiland heen wat voor Cartagena ligt en komen we op het open water terecht. Dan trekt ook gelijk de wind aan en worden de zeilen gehesen. Dat wij nooit echt hadden gezeild, speelt ons nu parten. We beginnen door de hoge golven en het deinen van het schip behoorlijk groen te zien. We zien die avond ons bed niet en blijven allebei boven op het dek in de frisse lucht. Gelukkig staan er ligbedden en kunnen we daar wat op slapen. Andrea, een van de andere gasten, assisteert ons en pakt zelfs nog even de bril van Majlits. Wij kunnen beiden niet naar binnen, dan gaat het zeker fout. Majlits gaat midden in de nacht toch naar binnen en strijkt neer op een bank. Ik blijf alleen op het dek achter en geef nog een paar keer over. Wat een tocht wordt dit denk ik hardop. Een van de taken is het helpen in de keuken, hiervoor is een lijst opgesteld: de kitchenbitch list. Majlits staat voor de vrijdag gepland maar weet dit te verschuiven naar maandag in de hoop dat ze tegen die tijd zeebenen heeft. Ik draai een halve dienst. In de ochtend van dag vier gaat het namelijk redelijk goed met mij. Rond de middag gaat het weer minder en neem ik nog maar eens een zeeziek pil. Het eten wat door de crew wordt gemaakt is werkelijk goddelijk. We smullen drie keer per dag. Ik helaas de eerste paar dagen ook nog een aantal keer omgekeerd. De laatste twee dagen zijn we gewend aan het schommelen en is de zee ook wat rustiger. Het begint nu een beetje op een cruise te lijken. Onderweg wordt er druk gevist en vangen we een grote tonijn en nog een onbekende zeevis. De zonsondergangen zijn werkelijk prachtig om te zien en het is op dag 6 volle maan. Hierdoor is er letterlijk en figuurlijk een zee van licht en het maakt de avonden aangenaam. Op het laatst drink ik zelfs een biertje, dat mag wel in de krant! Aan het eind van de 6e dag krijgen we nog een flinke bui te verwerken en komen we aan in de haven Port Antonio van het bewolkte Jamaica. We meren aan en gaan even van boord om de vaste wal te ervaren. Als dan blijkt dat je door blijft schommelen krijg je bijna omgekeerd last. Nog in de avond komt de arts en de douane aan boord. We moeten voor het eerst onze inentingen laten zien, vooral de gele koorts die we net voor vertrek bij toeval nog hadden gehaald in Hoorn. Diegene die dit niet kunnen overleggen, worden heel professioneel met de thermometer opgenomen om te kijken of ze verhoging hadden. Iedereen krijgt een stempel in het paspoort en we zijn vrij om het eiland op te gaan. Inmiddels is een local John aan de kade verschenen en hij neemt ons op sleeptouw de havenstad in. We gaan eerst pinnen en moeten weer flink rekenen wat de koers doet. We eten die avond gezellig kip bij de beste plek in de stad volgens John. Tijdens onze bestelling vraagt hij of we er drie willen nemen, 1 portie voor hem. Uiteraard doen we dit om hem te bedanken voor de service. Die avond slapen we heerlijk rustig op het schip dat vast ligt aan de kade. Op 22 januari begint ons fietsavontuur op Jamaica, hierover lezen jullie de volgende keer meer.