S03E14 De sigaar

Het is werkelijk prachtig rondom Viñales. We bezoeken eerst een iets te toeristische grot, waar je na een stukje wandelen met een bootje over een rivier in de grot gaat varen. Met een minuut of 15 sta je weer buiten helaas. De fietsen laten we bij zo’n bezoek achter in de hoop dat als we terug komen alles er nog is. We hebben van Cuba het idee dat de criminaliteit niet zo hoog is en komen dan ook terug bij de fietsen met alles er nog op. Majlits merkt nog geen kilometer verder op dat er een finca (boerderij) met tabak staat aangegeven en we rijden het pad op. De rondleiding is net begonnen en we kunnen nog aansluiten. We krijgen uitleg over de volledig biologische teelt van de tabak en van welke hoogte van de plant de bladeren in welke sigaar worden verwerkt. De boerderij die wij bezoeken is er 1 van de 7 in Viñales die het op deze manier verwerkt. Tussen neus en lippen door wordt nog even vermeld dat de overheid van de oogst van de bladeren 80 tot 90 procent inneemt voor hun eigen verwerking van de nationale sigaar. Buiten voelen we aan de bladeren en merken dat deze kleverig zijn. Even later gaat het rollen van de sigaar beginnen. Allemaal handwerk en ze kunnen tot zo’n 25 sigaren per dag maken op deze manier. Het sorteren en bewerken van de bladeren kost het meeste tijd. Deze zijn eerst 2 maanden gedroogd en daarna nog 2 maanden gefermenteerd zodat ze elastisch aanvoelen. Na het rollen van de stapel bladeren komt er nog een eindbad omheen als finishing touch. Daarna moeten de sigaren nog verder indrogen. Nu is het tijd om te roken. Één zijde van de sigaar wordt geknipt en in dit geval in de honing gedoopt wat een natuurlijk filter vormt. Majlits start met roken en daarna ben ik aan de beurt, ik neem een paar flinke halen en de laatste inhaleer ik. Dat kan je beter niet doen, ik hoest wat af. Lachen natuurlijk. We worden allebei een beetje high van de sigaar en zitten nog even rustig na te praten met wat andere toeristen. Daarna gaan we weer verder op de fiets. We fietsen door richting het dorp en eten een ijsje op de kruising, waar van alles te zien is. De meest mooie auto’s passeren en de mensen vervoeren van alles op hun fietsen. We hebben op de kaart gezien dat er een mooie vallei iets ten noord oosten van het dorp ligt. We gaan daarheen en genieten inderdaad van de stilte. Ik loop nog even naar een grot daar en kan daar zonder ook maar een andere toerist zo een stuk inlopen. We zien onderweg nog een typisch vervoersmiddel van de boeren, achter zijn twee ossen heeft hij een soort slee van hout gemaakt waarop hij staat. Ook zonder sneeuw glijdt deze creatie over de straat of de berm. Terug in het dorp kiezen we een onderkomen met WiFi, alleen je moet dan nog wel inloggen met een kaart. Helaas is het zeer traag. In het dorp is het gelukkig sneller en kunnen we weer een update op Facebook zetten, bijkomend voordeel is dat er dan ook een backup van de mooiste foto’s is gemaakt. De volgende dag fietsen we weer terug richting het oosten en helaas betekent dit vol tegenwind. We komen uiteindelijk in San Diego de Los Baños. We zien een hotel in het centrum en vragen of we daar kunnen slapen. Dit gaat niet zegt de vrouw van de receptie, dit is een hotel voor Cubanen. Ze weet wel iemand en klimt in de telefoon. Nog geen 10 minuten later worden we opgehaald door een jongen. Hij fietst ons vooruit en we komen bij een feestfamilie uit. Wij hadden die middag al rum en cola gekocht en waren daar stiekem mee begonnen. De vrouw des huizes haakt aan en we drinken nog een fles wijn leeg. Gelukkig had ze het eten al in de namiddag voorbereid en dit komt in de avond voor ons op tafel. We eten heerlijk en ik ga dronken mijn bed in. Wat weer een fantastische ervaring. De volgende ochtend is het nog net zo relaxed als de avond ervoor. We zijn op de afgesproken tijd bij de ontbijttafel, maar alles moet dan nog worden klaargemaakt. Geen probleem natuurlijk, we kletsen de tijd gewoon vol. We passeren de volgende dag velden vol met rietsuiker. In bijna ieder dorp staan borden met de herinnering aan het 60 jarig jubileum van de revolutie. In de middag komen we aan bij de plaats Soroa, je moet even klimmen maar de omgeving daar is werkelijk prachtig. We bezoeken een orchideeën tuin met de meest mooie soorten. In het dorp zijn we op zoek naar het huis van het nichtje van de familie waar we gisteren hebben geslapen, ondanks de uitgebreide beschrijving vinden we dit huis niet. Inmiddels zijn we, nadat we het nog een keer vragen, er ver voorbij. Teruggaan is geen optie, want we hebben alweer meters geklommen de bergen in. Uiteindelijk vinden we een ander huis met een prachtige kamer op de eerste verdieping met adembenemend uitzicht. Het diner en ontbijt zijn werkelijk 5 sterren waard. We klimmen de volgende dag verder de bergen in op weg naar Las Terrazas. Met de nog laagstaande zon geeft dit mooie plaatjes. De terrassen rondom het meer zijn gevuld met verouderde blokflats van twee hoog. Het is een aparte plek. Een handvol toeristen maakt gebruik van de zip-lines, die maken een gierend geluid. Hierdoor wordt het dorp nog gekker. Vanaf hier dalen we terug naar bijna zeeniveau en doorkruisen het niet toeristische platteland. Wat we daar beleven, lees je de volgende keer.