S03E17 Magisch Mexico

Het eiland Isla Mujeres is omringd door werkelijk prachtige witte stranden en zeer helder blauw water, een sprookje om te mogen zijn. Het enige nadeel is de hoeveelheid toeristen, voornamelijk Amerikanen die het eiland overspoelen. We fietsen naar het zuiden van het eilandje, slechts een kilometer of 10 lang en zoeken naar een plek om onze tent op te kunnen zetten. Dat valt nog niet mee. Ik loop een stuk langs de kust en vind een unieke plek voor onze tent. Uit het zicht en de fietsen kunnen achter de tent geplaatst, zodat niemand er bij kan. Een toerist helpt ons om de fietsen over een muurtje te tillen, waarna we naar de plek kunnen lopen met de fietsen aan de hand. We slapen goed met het geruis van de zee als achtergrond geluid. De 26e februari fietsen we weer terug naar het noorden en toeristische deel van het eiland en zoeken voor de tweede nacht naar een betaalbaar hotel. Dit lukt en we kunnen al om half tien in de ochtend terecht op onze kamer. We kleden ons om en maken ons op voor een dagje strand. We gebruiken ons laken, die we in Cartagena hadden gekregen bij de AirBnB, om heerlijk tussen de palmbomen in de schaduw te liggen. We genieten volop. We krijgen nog een email van de kapitein dat er een bewijs van betaling ligt op de boot van het verkrijgen van het visum voor Mexico, deze halen we in de avond even op. De volgende dag pakken we de veerboot voor auto’s om naar het vasteland te gaan. De kleur blauw van de zee is bijna onwerkelijk. We fietsen nog geen kilometer op het vasteland en het bord met onze eindbestemming Merida komt in beeld. We hebben een kleine 400 kilometer voor de boeg en hebben ongeveer de route over iets kleinere wegen uitgestippeld. Vlak voordat we Cancun inrijden zien we de eerste Maya tempel. We bezoeken deze kleine site niet, maar kunnen door het hek heen een foto maken. De wegen zijn recht toe recht aan. Je kan steeds de horizon zien, waar de weg naartoe verdwijnt. Dit hadden we voor het laatst in Argentinië en moet weer even wennen. We komen langs een kleurrijke begraafplaats, waar ik wel even een foto van moest maken. Mexico is een blij land met hele lieve behulpzame mensen. Ook het verkeer op de weg is top, het houdt afstand en stopt zelfs achter ons als er een tegenligger komt en men dus niet kan inhalen. Dit in tegenstelling tot veel Zuid Amerikaanse landen die ons in die gevallen van de weg af toeteren. Onze eerste stop is op een camping die wordt gerund door een Canadees. Hij praat de hele namiddag en avond aan een stuk door over zijn ervaringen als beheerder. Wij herkennen veel van wat hij vertelt. De dag erna hebben we een weg zonder bochten en fietsen zo’n 85 kilometer rechtdoor. Tot het laatste stuk waar we het bos dieper ingaan en bij de eerste Cenote terecht komen, een grot met duizenden stalactieten en gevuld met helder blauw water. De sprookjesachtige Cenote Choo Ha is meer dan de moeite waard om te bezoeken. Wij hadden ook nog eens het geluk om er met z’n tweeën te mogen zijn. We kregen ook nog de mogelijkheid van de eigenaar om er te kamperen, dit deden we onder het rieten dak van een in aanbouw zijnde gebouw. De dag na de grot fietsen we door naar een camping, waarbij vrijwilligers zich ontfermen over een 5-tal bijenkolonies. We krijgen in de namiddag een rondleiding, die start in de ingestorte Cenote. Deze zijn zeer vruchtbaar, waardoor meerdere bijzondere planten en bomen op die plek groeien. Vooral de groene boom met zijn stekels, waarbij de vrijwilliger vertelde over de Maya’s en hun geloof dat ze door de boom heen (deze is hol van binnen) naar de hemel konden, maakt veel indruk op ons. Ook het verhaal over de bijen en het soort die maar heel beperkt honing produceren is zeer interessant, Melipona. Een flesje honing van 70 gram kost omgerekend 18,50 euro. Op de camping zijn meerdere gasten, waaronder Laura Mangan, waar we leuke gesprekken mee voeren. Zij vertelt ons enthousiast over Ek Balam, een Maya tempel 30 kilometer naar het noorden. We wilden eigenlijk naar Chichen Itza, maar daar hadden we al over gelezen dat deze druk is en je niet op de tempel mag klimmen. We stellen onze route bij en fietsen de volgende dag naar Ek Balam. Het is er inderdaad niet druk en we beklimmen de tempel tot de bovenste trede van de steile trap. Veel ornamenten zijn nog intact, wat het geheel nog indrukwekkender maakt. Twee kilometer verderop ligt nog een Cenote, X’Chancé. Dit is een open versie met wederom helder blauw water, ook daar is het weer niet druk en zwemmen we tussen de vissen. Die avond kunnen we blijven slapen op het terrein en eten heerlijk in het Maya restaurant. De volgende dag fietsen we door naar het kleine plaatsje Espita, waar we een vleugje van het carnaval meepikken. We zijn al op tijd in deze plaats en besluiten om met de collectieve taxi en bus zo’n 100 kilometer naar het noorden te gaan om Las Coloradas te bezoeken. Hier zijn zoutmeren met een roze kleur te vinden vol met flamingo’s. We zien vanuit de bus al de bergen zout. Wederom een geweldig foto moment. Zo maken we in amper een week tijd volop kennis met het wonderschone Mexico en we zijn verliefd. We tellen nu af tot het einde. Merida, waar we de fietsen zullen stallen, komt in zicht. Vandaag 4 maart gunnen we onszelf een rustdag en dan vanaf morgen de laatste 190 kilometer.