S03E18 Merida

De tweede en laatste week in Mexico starten we met een fikse bermbrand vlak naast onze fietsen. Je voelt de hitte van de huizenhoge vlammen. Majlits rijdt al gauw aan de linkerkant van de weg om de hitte en vlammen te ontwijken. Gelukkig komen we er ongeschonden voorbij, mede omdat de wind van de goede kant komt en het vuur en de rook niet over de weg komen. We naderen langzaam de plaats Izamal. De kerken in de plaatsen hiervoor zijn ook al fel gekleurd en deze kleuren zullen we in Izamal terug zien. Dit stadje is geel gekleurd en staat vol met Maya overblijfselen. Iedere tempel kan je gratis bezoeken. In het midden van de stad staat een indrukwekkend kerkcomplex. In de beschrijving staat dat het plein ervoor net iets kleiner is dan die in het Vaticaan, het staat op de tweede plek. We klimmen weer op alle tempels, ik word er steeds meer bedreven in en weet al dat ik op mijn kont naar beneden zal gaan vanwege mijn hoogtevrees. De dag erna fietsen we het laatste stuk naar de eindbestemming van deze etappe van onze wereldreis, Merida. Daar zullen we de fietsen stallen bij Roberto. We zijn 1 dag te vroeg en slapen nog in een hotel zo’n 12 kilometer voor onze stalling. Die avond eten we voor onze allereerste keer bij een Vietnamees, wat een kunst maken die van het eten. Wie weet eten we het ooit nog eens tijdens een fietsreis in het land zelf. In de namiddag van 8 maart ontmoeten we Roberto weer, nadat we in Colombia elkaar voor het eerst tegenkwamen en afspraken dat onze fietsen bij hem mogen staan. Wat een lieve jongen en wat een bijzondere plek weer voor onze fietsen. Midden in zijn woonkamer staan ze. We proosten op de hereniging en maken er een gezellige avond van. Die volgende ochtend word ik wakker met een houten hoofd, was misschien wel iets te gezellig haha. We waaien nog wat uit op het strand en gaan dan terug met de bus naar Cancun. Deze busrit duurt 7 uur. Op 10 maart vliegen we terug via Manchester en lopen wat vertraging op omdat het heel hard waait in Nederland, wat het landen van de vliegtuigen bemoeilijkt. Wij hebben het laatste stuk een klein propeller vliegtuigje die nogal vatbaar is voor deze wind. Gelukkig is de landing uiteindelijk vanuit de boekjes en worden we weer herenigd met onze ouders die al klaar staan bij de ontvangsthal. Wat heerlijk is dat!!! Ons avontuur op de fiets zit er voor nu op en we maken ons klaar voor het werk op de camping wat we ook nog steeds als avontuur ervaren. We danken iedereen voor het volgen van onze verhalen en hebben genoten van jullie reacties!