S04E01 Campeche

Tegenover ons simpele hotelletje in Mexico stad is een leuke eettent, daar ontbijten we tot twee keer toe. Op 2 november is het de dag des doods, dit wordt al uitbundig gevierd in deze eettent. Er hangen vlaggetjes met de nodige skeletten en zelfs een vlaggetje – nog wel in het oranje – met een skelet op de fiets. Als klap op de vuurpijl verkopen ze hier brood des doods, hier hebben wij ons maar niet aan gewaagd. Naast ons hotel gaan ze de nachten door met werken aan prachtige bloemstukken, waarschijnlijk voor één van de vele religieuze optochten die worden gehouden. Ze draaien er harde muziek bij om wakker te blijven, gelukkig is ons hotel niet zo gehorig en kunnen we er goed doorheen slapen. Na de lunch gaan we met een Uber taxi naar het vliegveld en zijn in een kleine twee uur vliegen terug in Merida waar onze fietsen staan. Het is de 23e oktober en Roberto is inmiddels terug van zijn vakantie en met wederom een Uber taxi rijden we naar zijn huis. Dan is het eindelijk zover, we zijn weer herenigd met onze fietsen. We geven Roberto een goed gevulde envelop voor de maanden dat hij op onze fietsen heeft gepast en nemen hem die avond mee uit eten. We gaan naar hetzelfde taco restaurant als 7 maanden geleden, dit is zijn favoriet. De volgende dag zijn wij klaar met het opnieuw bepakken van onze fietsen en wekken de man des huizes rond een uur of half negen. Het voelt weer goed om op de fiets te zitten. Op de kaart hebben we gekeken of we nog ergens een fietsenzaak tegen komen voor nog wat onderdelen, we belanden uiteindelijk in de Decathlon. Die zaak bezochten we bij toeval aan het eind van de vorige reis ook in deze stad. De eerste dag is zwaar, al na een kilometer of 7 moeten we rusten. We ontbijten dan maar gelijk in een leuk restaurantje, even weg uit de brandende zon. We komen rond de middag aan in het stadscentrum van Merida en maken een mooie foto bij de letters. Letters met de naam van de plaatsen vind je in iedere stad en dorp hier in Mexico. We genieten heerlijk op het plein in het centrum en komen in de namiddag aan bij een hostel wat we hebben geboekt. We hebben “slechts” 20 kilometer afgelegd, maar dwars door de stad en in de hitte is dat meer dan genoeg. De volgende dag fietsen we de stad uit en komen we op de snelweg 180 terecht die ons helemaal naar Campeche zal leiden. Gelukkig zijn er onderweg nog wel een paar dorpjes die we doorkruisen, dat maakt het wel iets gezelliger. Majlits maakt haar eigen limonade van een fles water en een door de groenteboer fijn gesneden limoen, heerlijk fris. Op de snelweg stuitten we weer op Maya overblijfselen, grappig om dit zo voorbij te zien komen. We blijven die dag precies een fikse bui voor en schuilen evengoed onder een brug, maar dan tegen de felle zon. We fietsen 86 km die dag en komen aan bij een van de weinige hotelletjes. Die dag erna rijden we zo nu en dan binnendoor en komen door gezellige plaatsjes. We zien dames druk bezig met het maken van tortilla’s in een fabriek en filmen daar wat van. In de namiddag na 66 km staan we op de plek waar we een hotel hebben geboekt, maar dit hotel is niet te vinden op deze locatie. Dat is natuurlijk een tegenvaller, maar we proberen de moed erin te houden en rijden uiteindelijk door naar Campeche om te kijken of er plek is in het hostal wat we voor de dag erna hadden geboekt. We maken hierdoor weer een lange dag op de fiets en gaan weer ruim over de 80 kilometer. Gelukkig is er plaats in het hostal en krijgen we een ruime kamer, waar onze fietsen ook in passen. Het tweepersoons bed is zo zacht dat we besluiten om ieder maar een enkel bed te nemen, die staan er namelijk ook nog. We genieten van de stad, werkelijk prachtig koloniaals met de meest mooie kleurige huizen. We eten de tweede avond op het plein in het ooit oudste hotel van de stad met uitzicht op de verlichte kerk. De bediening is top en we worden rond 20.00 uur nog verplaatst naar een andere tafel om beter van de lichtshow te kunnen genieten. Die avond regent het hard en tijdens het naar “huis” lopen stoppen we nog even bij een lokaal vol met vrouwen die een gokspel aan het spelen zijn, het lijkt op bingo maar dat is het niet. We genieten volop van de stad en de rustdagen doen ons goed, morgen 29 oktober fietsen we weer door richting het zuid oosten om Maya ruïnestad Edzná te gaan bezoeken.