S04E10 Genieten

Leon is een relaxte stad gebleken. We zaten in een leuk hostal niet al te ver van het centrum. We raakten aardig thuis in de stad na verloop van tijd. We ontmoeten veel toeristen en doen een toer naar de Telica vulkaan. We houden hier mooie foto’s (zie de vorige Facebook post) en een T-shirt aan over. Als we uitgerust de reis vervolgen fietsen we uit de stad vandaan met urenlang de Momotombo vulkaan op de achtergrond. Later als we aan het meer van Managua staan zien we ook het kleine broertje midden in dat meer staan, hoe toepasselijk de Momotombito. Verderop langs de weg worden leguanen verkocht met hun bekken dicht genaaid, een wreed gezicht. De weg wordt langzaam drukker als we in de buurt van de hoofdstad komen. We hadden een hotelletje gepind op onze route, maar dit blijkt een neuk-hotelletje te zijn en deze vragen veel te veel geld. We fietsen maar door en komen uiteindelijk midden in de hoofdstad uit. We moeten nu opschieten want het begint al te schemeren. In een streng beveiligde wijk worden we gestopt door de Politie en moeten we onze paspoorten laten zien. Majlits wil graag weten waarom, maar ik blijf maar ssttt zeggen. Laat ze maar hun ding doen denk ik dan. Iets verderop vinden we een slaapplek en de vrouw des huizes vertelt dat de president in deze buurt woont, vandaar dat het er zo streng aan toe gaat. De volgende dag fietsen we met moeite de stad uit, we klimmen behoorlijk bij het meer vandaan een stukje het binnenland in richting de Masaya vulkaan. Helaas mogen we uit veiligheidsoverwegingen niet de vulkaan op fietsen, deze is namelijk behoorlijk actief. We gaan in een taxi over een splinternieuwe weg omhoog en stappen praktisch naast de krater uit. Je ziet voornamelijk rook, maar af en toe zie je in de diepte de lava kolken. Een heel bijzonder gezicht en voor ons de eerste keer dat we dit meemaken. Diezelfde dag fietsen we door naar het prachtige Granada. We treffen het ook daar weer met het hostel. De eerste nacht hebben we een kamer voor onszelf, maar omdat deze die nacht erna bezet is slapen we een nachtje in een dorm, met z’n allen in een slaapzaal. Granada staat vol met koloniale gebouwen en is een kleurrijke stad aan het water. Na twee dagen fietsen we door naar San Jorge waar we die dag erna de boot nemen naar Ometepe, het vulkanische eiland met twee knotsen van vulkanen erop. De wind is hard en daardoor hebben we een behoorlijke golfslag op de veerboot, gelukkig begin ik al een aardige zeebonk te worden en kan ik er inmiddels beter tegen. Op het eiland zie je veel toeristen, maar er waren betere tijden. Je kan overal terecht om te slapen tegen een gunstig tarief. We kamperen de eerste twee dagen en fietsen daarna door over het eiland naar Santa Cruz. We zien onderweg nog wat apen, mooie vogels en sardientjes te drogen in de zon. In Santa Cruz hebben we een heel gemoedelijk hostal met de naam van de eigenaresse Maria. We verblijven hier met de kerst, hoe toepasselijk. Ik fiets nog op een avond naar het stierenvechten, Majlits gaat niet mee zij vindt dit ongepast. De stieren zijn niet echt wild, wat ik wel jammer vind. Na de Kerst fietsen we het eiland verder rond. De weg is op sommige plaatsen verschrikkelijk slecht, maar we zijn inmiddels wel wat gewend. Uiteindelijk chillen we nog twee dagen in de grootste plaats op het eiland: Moyogalpa. Vanuit deze plaats nemen we de boot weer terug naar het vasteland. We fietsen het laatste stuk over onverharde weg naar de kustplaats San Juan del Sur. Helaas breekt Majlits haar versnellingskabel en kan ze alleen nog in een kleine versnelling fietsen. We bereiken San Juan in langzaam tempo. In het stadje vragen we naar een fietsenmaker. We zien er twee, maar die hebben de spullen niet. Gelukkig treffen we het de volgende dag en kunnen we een vervangende kabel krijgen en zelf monteren. Het werkt gelukkig weer! We blijven nu tm de jaarwisseling hier en gaan op 1 januari de grens over naar Costa Rica. We wensen iedereen een gezellige jaarwisseling en een avontuurlijk 2020. Tot volgend jaar!