Geen lustrum maar terugblik

Gepubliceerd door mark op

In 2016 startten wij ons fietsavontuur in de meest zuidelijke plaats in Zuid Amerika – Ushuaia. Dit jaar zou het lustrum van 5 jaar avonturen beleven zijn, maar gezien de omstandigheden met het overbekende virus zit dit er niet in. We hebben besloten een pauzejaar in te lassen en samen met jullie terug te blikken op de afgelopen 4 jaar. We hebben inmiddels duizenden kilometers afgelegd, waarbij we uit onze fietstassen leefden. De mensen, de natuur, het wegdek, het weer, de voorbereiding, de route, de overnachtingen, de uitrusting en nog veel meer komen de komende maanden aan bod. Met als slot onze plannen voor 2021.

Eind september 2016 zijn we met het vliegtuig met daarin de fietsen in de doos naar Argentinië gevlogen. We waren zo vrij als een vogel want onze banen hadden we opgezegd. De Spaanse taal zouden we hebben geleerd in de maanden ervoor met seizoenswerk op een camping in Spanje, maar daar was het niet erg van gekomen door de voornamelijk Nederlandse gasten en het Catalaans wat men daar in de regio spreekt. De spullen en route hadden we goed voorbereid, hierover later meer. Daarnaast hadden we mazzel met het weer, gemiddeld 10 graden warmer dan normaal en daardoor in de nachten net iets boven het vriespunt. Dat maakt het slapen wel knus, met veel kleren aan de slaapzak in 😉

Precies 4 jaar geleden vandaag op 7 oktober 2016 had ik pech met mijn fiets, de ketting brak. Op dat moment hadden we nog geen noodschakels mee en konden het zelf slecht maken. Precies op dat moment komt vanuit het niets een vrachtwagen met een slakkengang voorbij, wat blijkt – hij is aan het stoppen voor ons en parkeert zijn wagen strategisch zodat hij veilig kan helpen sleutelen aan mijn fiets. Wonder boven wonder lukt het om de ketting zo goed als heel te krijgen en kunnen we verder fietsen naar het eerste plaatsje. In het plaatsje en 400 meter van onze overnachtingsplek breekt de ketting opnieuw. We kunnen die dag erna terecht bij de fietsenmaker die gelukkig in het plaatsje zit en nog een hele goede ook. Ketting weer heel en direct reserve noodschakels gekocht. Aldoende leert men.

De route is voorlopig richting het noorden over de enige weg die er loopt. Navigeren hoef je dan niet, altijd rechtdoor. Met afstanden van meer dan 250 kilometer niks, niet eens een benzinestation.

Naast de materiaalpech van die dag zit het niet mee met de wind, letterlijk en figuurlijk. We hebben de wind namelijk vol tegen. Dit zal later op de route verklaren dat we zoveel mensen op de fiets van tegengestelde richting tegenkomen. De foto hieronder illustreert maar al te goed hoeveel wind er waait in Patagonië en met welke kracht. Mede omdat we nog maar net onderweg zijn en dus nog nauwelijks conditie hebben opgebouwd maakt dit de dagen zwaar.

Categorieën: Verslag