Tijdens onze eerste etappe van de wereldreis op onze fietsen in 2016 waren we op oudejaarsdag aangekomen bij de havenstad Valparaíso. We hadden gehoord dat hier het mooiste vuurwerk van heel Zuid Amerika zou plaatsvinden. Op deze dag gingen we te voet de stad verkennen om voor die nacht het mooiste plekje te vinden om het vuurwerk te bekijken.

Door al dat lopen krijg je dorst en we wilden alvast in de sfeer komen, dus gingen op zoek naar een biertje. Ons werd verteld dat het drinken op straat gedurende de dag niet mocht. Als we de blikjes in de zwarte plastic zakjes zouden laten zitten tijdens het drinken kon de politie ons waarschijnlijk weinig maken, werd verteld. Dit deden we dan ook maar ‘braaf’. We vonden al gauw een prachtige plek. Vanaf daar kon je over de baai kijken en langs de kust tot aan de volgende badplaats richting het noorden – Viña del Mar. We wisten dat we daar goed zouden zitten, omdat ook cameraploegen stonden opgesteld.

We gingen nog even terug naar ons hotel. We hadden voor die nacht met moeite één van de laatste luxe kamers geboekt, dit zou de duurste overnachting worden van de hele reis. In de loop van de avond gingen we terug naar ons plekje. Omdat we zo lang zijn konden we goed over de mensen heen kijken. We kregen al gauw aanspraak van de lokale bevolking, ze vonden het prachtig dat wij zo genoten. En toen begon het vuurwerk, werkelijk een spektakel. Men had niets te veel gezegd, dit is het mooiste vuurwerk wat we ooit hebben gezien. Tot ver langs de kust zie je de pijlen huizenhoog uit elkaar ploffen met de mooiste figuren. Het duurt zeker 20 minuten. We proosten verder met de lokale mensen en wensen ze gelukkig nieuw jaar. We hebben een leuke klik met een familie die ons uitnodigt om mee te gaan naar hun huis, ze hebben nog veel meer drank daar wordt ons verteld. Het wordt een dolle boel en we raken aardig aangeschoten. Rond een uur of drie willen we wel naar ons hotel, die hadden we tenslotte duur betaald. Hier kwam niks van in, het was te gevaarlijk nu op straat werd verteld. We mochten blijven slapen. Ze brachten ons naar de slaapkamer van opa en oma. Samen in één van hun bedden probeerden we te slapen, dit lukte enigszins totdat opa ook naar bed ging en de hele wijk bij elkaar snurkte. We wisten het tot een uur of zeven te rekken, het was weer licht buiten. We vroegen de dame om de deur voor ons van het slot te halen, bedankten haar uitvoerig en liepen terug naar het hotel. Daar hebben we deze fantastische nacht de rest van de dag op ons grote bed verwerkt. We wensen iedereen een heel vrij 2021!