S05E00 Heenreis

Nadat we met beide ouders van een overheerlijke Hollandse prak hebben genoten en nadat mijn broer en schoonzus ons hebben uitgezwaaid start ons vijfde deel van het avontuurlijke fietsen. Mijn schoonouders brengen ons naar Schiphol en daar begint al direct het avontuur. De dames achter de balie zoeken 2 vrijwilligers die plaats willen maken in het overvolle vliegtuig die avond in ruil voor een hotelovernachting en maarliefst 700 euro compensatie per persoon. Majlits is direct voor, ik aarzel nog heel even omdat ik zo graag weg wil. We bieden ons toch aan. Uiteindelijk bij het boarden krijgen we te horen dat we toch mee kunnen, in dit geval een tegenvaller haha. De reis gaat voorspoedig, alleen de aansluiting in Mexico stad laat 3,5 uur op zich wachten. Uiteindelijk komen we in Tuxtla aan en staat er pal voor het vliegveld een busje die ons 1 minuut na instappen naar San Cristobal de las Casas brengt. We hebben daar een idyllisch hostal geboekt en genieten van de kleurrijke stad. De dag daarop zijn we door het tijdsverschil al heel vroeg wakker, zo rond de klok van 3.00 lokale tijd. Het is dan in Nederland al 10.00 uur. We blijven nog maar even liggen en gaan om 10.00 uur mee met de wandeltocht door de stad. Op die manier zie je het meest en wordt er van alles uitgelegd. Niet alleen de huisjes zijn kleurrijk, ook de muurschilderingen. Het is weer volop genieten om zo te kunnen reizen. In de avond eten we in een restaurantje met live muziek, een jongen die vol overgave zingt en dit maakt indruk op ons. De volgende dag nemen we een collectivo (klein busje) naar San Juan Chamula, daar bezoeken we de markt en de indrukwekkende offers die plaatsvinden in de kerk. We zitten geruime tijd bij gezinnen die achter een muur van kaarsjes hun gebed doen en offers brengen. Helaas zien we ze ook een kip de nek omdraaien van zo dichtbij. Dat had voor ons niet gehoeven, maar is voor hen onderdeel van het ritueel. Ze strijken met de kip over hun jongste telg. Al met al niet iets om snel te vergeten. Terug in San Cristobal ontmoeten we opnieuw Roberto, daar stonden onze fietsen na de voorgaande etappe. Bij toeval is hij hier naartoe verhuisd. Het is een warm weerzien. We drinken veel biertjes en gaan knuffelend uit elkaar, wellicht tot ooit want toeval bestaat niet. De dag daarna komen we aan bij het hotel in Tuxtla waar we de fietsen in bewaring hadden achtergelaten, nu maar hopen dat ze er nog zijn. Het blijkt dat de eigenaar niet in de stad is, maar hij belooft de fietsen naar het hotel te laten retourneren, dit omdat hij ze elders had staan. Afwachten maar. De volgende dag komen we terug na een rondje door de stad te zijn gelopen en zien we van verre dat de fietsen in een 4×4 voor het hotel staan. Oef, wat een opluchting. Helaas ontdekken we bij het openen van de tassen dat bijna alle kleding die we achter hadden gelaten is verdwenen. We berichten de eigenaar en hij belooft er naar te laten kijken, maar het blijft stil. Het plan nu is dat we morgen – 3 november – toch onze rit gaan starten, kunnen we heel lichtgewicht op pad 😉