S05E05 Tampico

Tijdens deze etappe worden we twee keer gezegend. De eerste keer is boven op een heuvel, waar we lopend naar toe klauteren. Plots staat er een ouder vrouwtje en zij begint direct voluit te kletsen. Ons Spaans is net goed genoeg om te begrijpen dat we goed uit moeten kijken op de weg en dat zij uit naam van, ons het beste toewenst. De tweede keer zitten we aan een broodje met koffie en spreekt wederom een dame ons aan, maar dan gek genoeg in het Engels. We vertellen over onze reis en zij vertelt over haar viswinkel. Even later komt ze terug met een stuk papier vol met aanmoedigingen, tips om voorzichtig te zijn en dat we worden bijgestaan. Wat treffen we toch steeds lieve mensen. Op dit stuk van onze route moeten we ook echt oppassen, vooral als we steeds weer terug komen op de snelweg nummer 180. Deze heeft nagenoeg geen strook naast de weg en er rijden volop vrachtwagens en vervelende bussen. Die laatste zijn het gevaarlijkst en snijden je zo de berm in. Gelukkig gaat het allemaal weer goed en komen we uiteindelijk op een kleine weg terecht. Zelfs zo klein, dat we in een afgelegen dorpje belanden waar ook het asfalt stopt. We genieten van de rust en komen er achter dat we 1 weg te vroeg naar links zijn afgeslagen. Gelukkig loopt het niet dood en komen we met deze omweg terug op de route. Het vervolg is werkelijk prachtig. De weg slingert tussen de heuvels door en doet sterk denken aan een voormalige spoorlijn. De namen van de dorpen (alles aangeduid met kilometer) versterken dit vermoeden. We vragen bij een van onze stops om wat te drinken of er vroeger een trein reed en dit is het geval geweest. Hierdoor is de route vlak en schieten de kilometers aan ons voorbij. Plots komen we uit in de plaats Paises Bajos – Lage Landen – dus Nederland. Hoe leuk is dat. We vinden in de grote stad Tuxpan een leuke posada om in te slapen en in Ozuluama wat boven op een berg ligt een lief hotelletje met weids uitzicht. Na wederom snelweg, onze vaste stops bij een van de vele Oxxo 24 uurs supermarkten en een overgroot deel dwars door de natuur zonder ook maar een auto tegen te komen staan we voor de volgende uitdaging. De brug bij Tampico. Dat is me er één. Hij lijkt op de Golden gate, maar dan veel steiler. Majlits voorop zodat ik haar kan filmen. Wonderwel klimmen we zonder te stoppen de brug over, tussen de vrachtwagens en overig verkeer door. Een vinkje kan gezet worden bij grootste brug tot nu toe op ons reizen. We blijven een aantal dagen in de grote stad om even op adem te komen. We hebben hierna nog zo’n 10 etappes te gaan tot de grens van Amerika.