S06E07 Boedapest tm Smederevo

We fietsen op 20 december de prachtige stad Boedapest uit. Je kijkt je ogen uit naar alle mooie gebouwen! Echt 1 van de mooiste steden van Europa en een bezoek absoluut waard.

De komende dagen hebben we een top route en bovenal volop zon en weinig wind. We nemen even pauze op een bankje voor een kopje thee en praten in het Duits met een oudere man. Zijn familie spreekt Duits en zijn vader heeft vroeger in Nederland gewerkt in Utrecht met oorlogskinderen. Hij wist het adres nog precies.

Rond een uur of 1 stoppen we bij een bakkerijtje voor een lekker taartje en koffie. Na de laatste 10 km die dag komen we aan bij ons pension, met de juiste combinatie een restaurant en supermarkt om de hoek.

We slapen slecht vanwege het keiharde bed en doordringende oude frituurvet lucht in het hele pand (meestal wordt je neus lui maar dit bleef je ruiken) en moeten die volgende dag helaas een behoorlijke afstand. Moeten ja, want er is niets anders.

We belanden al gauw op een onverhard dijkje, een schapenpaadje, wat natuurlijk niet al te comfortabel fietst en wat ook niet opschiet en dat 11 km lang. Op een gegeven moment ziet Mark een andere optie namelijk een klein beetje door de bagger maar daarna asfalt, dat gaan we doen. Hierna hebben we een tijdje asfalt en hopen we een warm plekje te vinden om even koffie te drinken met een broodje oid. We kunnen niks vinden en gaan dan maar even wat halen in de supermarkt. Hierna kunnen we wat km’s knallen langs een grote weg, gelukkig grotendeels op een fietspad. In een dorpje proberen we nog een keer een soepje te scoren. We vragen in een restaurantje of ze soep hebben. Ja, is het antwoord en we krijgen 3 keuzes, vertaald via de app: vleesbouillon, iets met lever en dumplings en fruit. Mark zegt ze bedoelen vast groente ipv fruit, dus die bestellen we. Het was dus echt fruit, een soort koude smoothie in een kom haha. Was wel lekker maar we hadden graag kokendhete soep gehad 😂

Het laatste stukje is of over de drukke grote weg zonder fietspad 15 km of met een omweg over een kleinere weg 25 km. Dat laatste is het geworden. We komen aan in een beregezellig pension waar we lekker kunnen bijkomen, wat drinken, kaarten, eten, douchen, slapen en ontbijten!! Helemaal voldaan 💪

Er volgt weer een perfecte dag, na een heerlijk ontbijt op pad rond 9 uur. Bijna 40 km over een dijkje gereden waarvan de eerste 9 km onverhard en daarna geasfalteerd. Het zonnetje deed z’n best door te komen, dat was het geval toen we op bestemming kwamen, een mooie zonnige middag.

Ons appartementje zit bij een restaurant waar we konden lunchen. Hier blijven we even tot het droger weer is.

Het Hongaars geld is inmiddels gewisseld en bij het buurtsupertje hebben we de laatste centen opgemaakt. Met rekenmachine in de hand oa koekjes en snoepjes gekocht. Bij het afrekenen hadden we tekort geld dus gaven we een zakje snoepjes terug maar daar wilde de eigenaresse niks van weten. Toen wilden we 5 euro geven maar dat wilde ze ook niet. Dus met schaamrood op de kaken zijn we ‘huiswaarts’ gegaan. Vanmorgen hebben we een briefje afgegeven met fijne kerstwensen en nogmaals dank.

De temperatuur blijft stijgen: 10 graden Celsius, dus van alles minder aangetrokken vandaag. Geen muts, geen handschoenen, regenjas ipv jas, geen thermobroek en geen thermofolie in de schoenen.

Na 25 km komen we bij de grens van Servië en daar fietsen we zeker een km aan wachtende auto’s voorbij. Opvallend veel Oostenrijkers, paar Duitsers, een Belg, een Italiaan. Mensen waren hun auto uitgegaan en aan het lopen, ze stonden er al even. Iedereen keek jaloers dat wij er op de fiets langskonden. Vlak voor het loket pakken we onze paspoorten en raken we aan de praat met Belgen die onderweg waren naar Istanbul. Ze stonden er al 2 uur en het zou nog zo’n 2 uur duren.

We voegen ons tussen de auto’s vooraan in de rij en geven onze paspoorten af. De grenswachter die de inspecties uitvoerde sprak ons in het Duits aan en was zeer onder de indruk dat we vanuit Nederland komen met de fiets. We krijgen stempels in onze paspoorten en mogen door. We zien een indrukwekkende ijzeren muur als grens, dat dat nog bestaat, Texas is er niks bij.

De weg erna is lekker rustig want slechts mondjesmaat komen er auto’s vanaf de grens. Wel rijden ze als gekken want ja, ze hebben uren in de rij gestaan…
In het eerste dorpje wordt er vrolijk naar ons gezwaaid.

Sombor is de eerste grote plaats en het centrum is mooi. We fietsen er doorheen naar ons hotel met restaurant en worden handenschuddend in perfect Engels welkom geheten. De baas en bazin komen ook, waarvan we gister ook al een lief bericht ontvingen: Odlično. Očekujemo Vas i želimo Vam prijatan put i lepo vreme: Excellent. We wachten op je en wensen je een goede reis en goed weer.

We drinken onze eerste pivo en willen een hamburger bestellen. Of we iets echt Servisch willen proberen: Gurmanska Pljeskavica, een pittige burger met bacon, kaas en ui en huisgemaakt brood. Dat willen we wel, het is heerlijk. Op de kaart zien we ook baklava staan, dat wordt ons avondeten want we zitten plofvol. Hier wordt trouwens nog binnen gerookt, gatver de gatver. Onze kleren hoeven niet in de was haha.

In Servië wordt wel kerst gevierd maar door de katholieke minderheid. Kerst is hier pas 7 januari, orthodoxe kerst. Ook 1 en 2 januari zijn hier feestdagen. Dan moeten we zorgen dat we in een grotere plaats zitten in een hotel met restaurant oid.

We volgen nog altijd Eurovelo route 6. De plaatselijke route die meeloopt noemt men de Amazone van Europa, wellicht omdat het er moerassig uit ziet? Het zal hier ’s zomers stikken van de muggen. We pakken weer een stukje dijk mee en kiezen op een gegeven moment voor via de weg. We zien op de kaart namelijk dat er een heel stuk onverhard bij zit en dat is geen goed idee, het is al modderig genoeg.

We gaan langs de grens met Kroatië en zien bij een supermarkt een vrachtwagenchauffeur vluchtelingen onder z’n truck ontdekken en wegjagen. Ze zijn met z’n drieën en vluchten de bosjes in. Behoorlijk schrikken en confronterend, wat een wereld… Ook blij dat we het gezien hebben, dat maakt ons toch wat alerter om goed op onszelf en onze spullen te passen.

Ook al een verschil hier in Servië is het grote aantal zwerfhonden. Die zien we voor het eerst weer.

In Hongarije hadden we de eerste drie nachten in Servië al geboekt. De 2e nacht al omdat er maar 1 accommodatie was en de 3e nacht omdat de 2e geen internet leek te hebben, wat ook zo blijkt te zijn.

We gaan naar een schitterend restaurant in het dorpje en kunnen daar op de WiFi 👍

Het lijkt lente te worden zo mooi is het weer, op een thermometer zelfs 20 graden gezien! Vandaag gekozen voor de weg ipv de route, wel heel vervelend fietsen met hardrijdend verkeer maar de route was 30 km extra en dat is nogal een verschil en de dagen zijn zo kort.

Het lastige is om toch zoveel mogelijk dicht op elkaar te fietsen (zodat auto’s maar 1x hoeven in te halen) en dan niet de tas of achterwiel van de voorste te raken, de achterste ziet de gaten en scheuren niet en dan zijn er nog de auto’s die hard rijden dus goed in je spiegel kijken, zeker met tegenliggers en al helemaal met vrachtwagens. Met tegenliggers moet je proberen de auto’s achter je af te laten remmen of te laten wachten. Dat lukt niet altijd.

We verblijven in een beetje een Russisch hotel en leggen een witte handdoek in de gladde douchebak. Deze wordt helemaal geel, teken om het water niet te drinken! Het douchewater van de overnachting hiervoor rook ook naar grondwater.

Na het douchen lopen we een rondje, halen een simkaart met internet en eten en drinken we heerlijk bij een hippe tent.

Die ochtend gewacht tot het droog werd en vertrokken naar Novi Sad, de 2e grootste stad van Servië. Het eerste stuk reden we met samengeknepen billen met een bloedgang over de grote weg tot we een dorp in konden schieten. Daar reden we een forse man op de fiets voorbij die we nog 2x zijn tegengekomen.
We rijden weer op eenzelfde dijkje langs de Donau en hebben de gang er flink in. Dan zie ik in mijn spiegel weer die man op de fiets op ons inlopen. We zeggen nog tegen elkaar, zo die gaat ook hard, die fiets is toch niet elektrisch? Hij komt naast ons rijden en valt zowat dood neer. Helemaal kapot en aan het shaken. Hij wilde ons namelijk graag een kopje koffie aanbieden, er was een restaurantje vlakbij. Wij verontschuldigen ons dat we zo hard fietsten, arme man, en gaan met hem mee. Wij wilden de koffie voor ons rekening nemen maar dat mocht pertinent niet. We hebben een leuke kennismaking en gaan daarna weer ieder onze eigen weg. We fietsen de stad in maar vinden het helemaal niks. Het mini appartementje is wel prima, de fietsen mogen binnen staan, maar de stad bekijken, dat slaan we over. Ook besluiten we straks niet in Belgrado (de hoofdstad) te gaan verblijven, maar een plaats verder.

Die ochtend via een door de EU gesponsorde brug uit 2018 de stad weer uitgefietst. Er ligt een prachtig fietspad wat in één klap ophoudt. Zoek het maar uit, ga je leven maar weer in gevaar brengen. Gelukkig zien we een uitweggetje en op 2 verschillende kaarten lijkt het niet dood te lopen. Het kan nog zijn dat je op privé terrein komt maar we nemen de gok en verlaten de drukke weg. Een vrachtwagenchauffeur zegt dat de weg niet dobre is maar dat klinkt ons juist dobre in de oren. Geen verkeer!
Het is een leuk stukje dwars veld van 8 km onverhard met kleine klimmetjes langs een gloednieuwe spoorbaan.
We pakken de route weer op en de weg is verder mooi en lekker rustig. We drinken nog een koffie met een apfelstrudel erbij, dat laatste dachten we, het was wel een strudel maar geen apfel.

Het landschap is licht heuvelend en met druiven- en appelboomgaarden. Ons hotel is de mooiste tot nu toe in Servië met restaurant en ontbijt, helemaal luxe! Het eten is echt heel goed (in Servië sowieso) en kost nog geen 8 of 9 euro.

Dwars door Belgrado fietsen was perfect te doen. We fietsen namelijk vlak langs de Donau en een zijtak met allemaal restaurant-, hotel- en hippe uitgaansboten. We steken de zijtak via een fietspad de brug over en moeten met een lift naar beneden. Daarna fietsen we weer langs allemaal restaurants en terrassen. We hebben zin in een bakkie koffie en gaan lekker op een leeg terras in het zonnetje zitten. Na het afrekenen blijven we nog even zitten en nemen nog wat te drinken, zo lekker in het zonnetje. We verlaten het inmiddels volle terras en steken de Donau over, zonder fietspad… Dat was weer even spannend: verstand op nul en gaan!

Na de brug worden we door 4 honden aangevallen en weten we al schreeuwend weg te komen. Plotseling verderop is 1 hond nog achter ons aangekomen en bijt in mark z’n achtertas. K@tbeest. In Turkije is dit nog veel erger dus hier moeten we nog iets op vinden om ze af te schrikken.

Voor het eerst hier in Servië beleven we een vreselijke nacht en de fietsen moesten ook nog eens buiten blijven staan. Dat is wel het laatste wat we willen. Met gierende banden weg uit dit hok. Hoe langer je er bent hoe meer je ziet en ruikt. De bedden waren niet schoon, allemaal haren, de douche en wc waren smerig en de put meurde. Gelukkig stonden de fietsen er nog.

Op de weg is het weer wat rustiger op een gegeven moment, verder weg van de grote steden.

In de laatste plaats waar we voor het laatst de Donau oversteken komen we een Nederlander tegen. Hij is met een Servische getrouwd, weer even leuk om Nederlands te praten. Ze geven ons de tip van een goede bakker waar je ook kunt zitten om een broodje te eten.

Het is hotel wat we hebben geboekt is weer heerlijk met weer superaardig personeel en ook een restaurant. We genieten volop van Servië en vooral het lente achtige weer. Hierdoor blijven we voorlopig doorfietsen om de winter voor te blijven, vanaf nu over Eurovelo 11 richting Athene.

We wensen jullie een prettige jaarwisseling en een avontuurlijk 2023!