S06E08 Smederevo tm Skopje

We treffen het enorm met het weer deze etappe, weinig wind lekker in het zonnetje. Doordat het weer zo goed is fietsen we 16 dagen aan één stuk richting het zuiden om de winter voor te blijven mocht deze invallen. We hebben op 8km na 3.000km op onze tellers.

Het is oudjaarsdag en we halen voor de zekerheid bij een supermarkt een brood voor morgen, de supermarkten zijn op 1 januari allemaal dicht. In de supermarkt klinkt het liedje Suzanne van VOF de Kunst door de speakers. Wat een toeval 😁

In een plaats verderop eten we een broodje op een bankje en komt er een oudere man bij ons. We praten wat en hij kent een liedje: ik ben zo blij dat m’n neus van voren zit en niet opzij. Geleerd van een Nederlandse buurman. Hij vraagt Majlits om dit in te spreken op z’n mobiel. Zo grappig weer.

We komen aan bij ons Motel waar het vanavond feest is met bingo en een band. De eigenaar was ons vandaag gepasseerd met de auto zei hij. De fietsen mogen in een leegstaande ruimte, top. We slapen gelukkig in een paviljoen los van het feest en alleen om 24.00 is er wat vuurwerk en om 1.00 komen er wat dronken mensen in hun kamers. We slapen voor de rest goed en hebben de ouders ’s middags al even gebeld en doen dit 1 januari weer als ze gezellig bij elkaar zitten.

Het zonnetje schijnt de eerste dag van het nieuwe jaar volop en het is zoooo lekker rustig op de weg. We maken weer een klimmetje, goed voor de beenspieren. Onderweg eten we weer een bammetje in het zonnetje. In de plaats van bestemming zien we een terrasje in de zon. Het lijkt wel voorjaar. Blijkt het ook onze b&b te zijn 🌞 👍👍

We krijgen nog een lief bericht van het motel van oudjaarsnacht: of we last hadden gehad van de herrie van de dronken gasten en of we op de terugweg dan maar gratis kwamen slapen inclusief een echt Servisch diner. Nou zo erg was het nou ook weer niet, zijn gelukkig weer in slaap gevallen… lief toch?

2 januari is wéér een prachtige dag en nog steeds rustig op de weg omdat het nog een vrije dag is, al zijn de supermarkten nu wel open. We rijden langs de A1 maar er rijdt bijna niks vergeleken met de drukte in Nederland.

Soms als we een lange afstand gaan fietsen zetten we de wekker. In de vroege ochtend is het best fris, na de eerste km pakken we de muts erbij. Het is al wel zonnig, het is weer een prachtige dag. In het begin heuvelen we wat en daarna duiken we het dal weer in en volgen we afwisselend de spoorlijn en de snelweg.

We gaan als een speer en rijden gemiddeld tussen de 17 en 18 km/uur. We zijn rond half 1 bij het hotel. Ernaast is een restaurant en die is helemaal in Servische stijl. De obers lopen rond in originele kledij, het doet denken aan Oostenrijk. We eten een beef stew en delen een groot, waanzinnig lekker huisgemaakt brood.

Bij de boeking van het hotel hebben we halfpension bijgeboekt dus met diner en ontbijt voor €38. Absurd wat een hoeveelheid eten met het diner: soep, sla, brood, mixed grill plateau met patat en pannenkoek toe. En erg lekker. We voelen ons hoogst opgelaten. Hoe verdienen deze mensen geld?? De pannenkoek nemen we mee voor morgen op de fiets, er volgt namelijk ook nog een ontbijt.

Na lange tijd weer een bewolkte, frisse dag. We rijden over de oude hoofdweg. De naastgelegen nieuwe A1 is nog maar 2 jaar oud. Het is lekker rustig en het landschap begint op de Alpen te lijken. Langzaam komen de bergen aan weerszijden dichterbij elkaar, met ertussen wij, een rivier, het treinspoor en de snelweg.

De laatste km’s hebben we de keuze om op de weg te blijven of een kleiner weggetje te nemen. We staan langs de kant van de weg beide opties door te nemen en dan komen wegwerkers bij ons staan. Volgens hen kunnen we op de weg blijven, die is veel beter. Ook sturen ze ons rustig over de A1 de grens over naar Noord Macedonië. Dit kan natuurlijk helemaal niet. We willen eigenlijk op het kleinere weggetje fietsen maar luisteren in eerste instantie toch naar de mannen. Dan komen we bij een tunnel. Tunnels zijn voor ons gevaarlijk, een hels kabaal en je ziet niks van de omgeving. We keren om, nemen toch het kleine weggetje en zwaaien naar de mannen.  Goede beslissing, leuke relaxte  km’s het laatste stuk.

De volgende dag staan weinig km’s gepland. Het is te ver om vandaag al de grens over te gaan naar Noord Macedonië, dus maken we nog een extra stop. We zijn al voor 12 uur bij het motel van die dag, maar kunnen al inchecken.

De dag van de grensovergang hebben we om 7 uur ontbeten. Zoals zo vaak zijn we de enige gasten in het hotel. We kregen er koffie bij maar toen de ontbijtmevrouw ons eitje ging bakken hebben we die stiekem aan de planten gevoerd. Je lepel bleef er rechtop in staan, niet te drinken.

Het is zo’n 2 graden en bewolkt/beetje zonnig als we op pad gaan. Onze route van vandaag loopt door de bergen met een pittige klim van 10%. We beginnen te klimmen en nemen op een gegeven moment een slokje drinken. Een tegemoetkomende politieauto stopt even om te vragen of het goed gaat en waar we vandaan komen en heengaan. We worden welkom geheten in Servië, maar daar zijn we al even 😁. Hij rijdt verder maar keert om, komt terug, rijdt ons voorbij, stopt, stapt uit en pakt een zakje chips van de achterbank en geeft die aan ons. Ja dan vragen we toch even om een foto. Wat ontzettend lief weer.

We klimmen door en moeten toch een stukje lopen, te steil. Ik help Majlits even mee de fiets omhoog te duwen.

Dan naar beneden met haarspeldbochten en ook 10%. Doordat ze met grind hebben gestrooid moet je erg voorzichtig zijn. Weer blijkt dat we zo’n mazzel hebben qua droog lenteweer…

Beneden passeren we een klooster en daarna de grenswacht van Servië. We krijgen stempels en gaan door naar die van Noord Macedonië. Als we de paspoorten terugkrijgen vragen we of we stempels hebben. Nee, is het antwoord en of we die willen? Ja graag. Dus we krijgen stempels.

Al gauw duiken we een klein weggetje in maar ook hier 2 pittige klimmetjes.

We hadden gister een hotel geboekt maar daar konden we vanwege kerstavond (7 januari is het kerst) dan uiterlijk om half 3 inchecken. Nu is dat meestal laat genoeg maar omdat we moesten klimmen en de grens over, wilden we geen stress. Dus we hadden geannuleerd en een ander hotel geboekt. Die was behoorlijk aan de prijs voor hier. We waren daar om half 2 en gingen naar binnen. Niemand te zien maar wel een wifi wachtwoord. Toen hebben we op hun wifi geannuleerd en gokten we op het geannuleerde hotel. Die was midden in het centrum. Het was even zoeken maar helaas niemand was aanwezig. Een man met kinderwagen (met daarin een tweeling van 3 maanden oud) vroeg of hij ons kon helpen. Hij belde met een ander hotel 2 km verderop en daar konden we terecht, met restaurant en ontbijt. Ook weer zo lief en zo blij mee!

We fietsen op 7 januari, kerstdag hier, naar de hoofdstad Skopje. We klimmen eerst nog een tijdje en daarna dalen we flink af. Het landschap is totaal anders dan tot nu toe. Veel bergen/heuvels, lijkt wel hoogvlakte en we zien minaretten in elk dorp. Het is erg mooi weer maar nog wel rond het vriespunt als we weggaan.

De stad in fietsen gaat goed en we zien afgeschreven Engelse dubbeldekkerbussen rijden, erg grappig. Langs de rivier loopt een mooi fietspad. We hebben een hotel midden in het centrum geboekt en lopen een stukje door het oude centrum er naar toe. Van de receptioniste krijgen we een upgrade, een suite met bubbelbad om lekker te relaxen. Het bad gebruiken we niet voor onszelf maar wel om eens even lekker de kleding goed te wassen, met name onze broeken. Dat werd wel eens tijd…

We lopen wat door het oude centrum en wanen ons in Turkije. Ik laat mijn jas repareren bij de kleermaker, we zien mooie etalages, er zijn vele restaurantjes, er wordt veel Turkse thee gedronken en we zien een Turkse zoetwarenwinkel etc. etc. We eten weer heerlijk van de grill brood, kebap, bonenprut en tomaat komkommer salade. Sinds Servië drinken we yoghurt, hier is het Ayran (yoghurt, zout en water).

Vandaag 8 januari is het zondag en alle winkels zijn nog dicht. Een goed geplande rustdag zo in de stad met gelukkig een paar restaurants geopend. We gaan genieten van Skopje in het zonnetje 🌞