S06E11 Athene tm Pamukkale

We fietsen de laatste etappe van Athene naar Pamukkale en trappen in totaal 4.244 km op onze tellers. In Athene hadden we een aantal heerlijke rustdagen. We zijn naar Acropolis geweest en naar de leuke buurt Anafiotika. We ontdekten nog een leuke niet-toeristische taverne waar we in totaal 3 keer heerlijk hebben gegeten met lunchtijd. Heerlijk groente, aardappelpuree of -partjes erbij want groente eet je op reis altijd veel te weinig. We hebben ook nog de eerste begraafplaats van Athene bezocht. Wat een indrukwekkende graven, hele bouwwerken, net als in Parijs.

Met de ferry gaan we naar Lesbos. We fietsten heel relaxed de boot op, erg aardig personeel. We drinken een biertje en genieten daarna van een meegenomen wijntje, broodje, toetje op de kamer.

We zouden de volgende dag doorvaren naar Turkije maar dat is gecancelled waardoor we ons verblijf in Turkije moesten opschuiven en 2 nachten op Lesbos moesten blijven.

Tijdens de overtocht naar Lesbos worden we een paar keer klaarwakker in de nacht vanwege behoorlijke schommelingen. Om 5 uur hadden we een tussenstop bij het eiland Chios en we schrokken ons wezenloos van het anker wat werd losgelaten. We sliepen daar namelijk precies boven. Verder een prima boottocht gehad en met een half uur vertraging, tegenwind, komen we rond 9 uur aan op Lesbos. Daar rijden we een rondje en gaan we naar ons appartement. De fietsen en bagage kunnen we al mooi kwijt en om 12 uur kunnen we erin. We hebben een keukentje en gaan eens een keer zelf wat te eten bereiden. Noodlesoep met extra veel groenten. Waarom noodlesoep? Daar zitten altijd lekkere kruiden bij en je hebt geen olie of boter nodig.

Op 3 februari varen we naar Turkije, we kunnen weer verder!! 🥳
Bij aankomst en na de douane in de schemering (2 uur tijdsverschil met Nederland) snel naar ons hotelletje gefietst en daarna op pad om geld te pinnen en wat te eten. Zes verschillende pinautomaten (banken) geprobeerd. De bank met de laagste kosten rekende  3,3% en dan komen er nog de kosten van je eigen bank bij, 5% in totaal. In totaal kost €400 pinnen €20. Van de zotte toch?

Het eerste stukje weer gefietst na zoveel luie dagen! Eerst hebben we het weer aangekeken vanwege veel voorspelde regen. Majlits geduldig, ik zat zoals gebruikelijk op hete kolen. Na een flinke bui zijn we voor ons doen laat vertrokken, pas om 11 uur. We hebben behoorlijke tegenwind die dag en het is koud. We fietsen een bikepacking route die we zelf door programma Komoot hebben laten bepalen. Zoveel mogelijk autoluw. Hierdoor is veel onverhard en door de regen lekker pruttig.

Het eerste stuk is prachtig met alleen maar olijfbomen, hele oude. We zien heel veel prachtige nieuwbouw en vakantiehuizen, nu is alles dicht en verlaten. Hier aan de kust zal het zomers gezellig en druk zijn. We eten een broodje en banaantje beschut bij een school waar de schoonmaakster verbaasd is ons te treffen. Daarna hebben we helaas weer een regenbui en er valt niets te schuilen, na het aantrekken van regenkleding is het gelukkig weer droog. Het stikt hier van de honden maar buiten blaffen en dreigen worden we gelukkig niet aangevallen.
Bij het mooie hotel aangekomen spuiten we eerst de fietsen schoon en checken we in. Deze nacht kost €18 incl. ontbijt.

Helaas is het restaurant dicht maar een km verderop kunnen we wat eten vanavond. Het wordt een dürum en daarna halen we bij de supermarkt een toetje. We kijken nog even op het strand omdat we vanaf hier de kust gaan verlaten. De zon zakt bijna in zee.

Nou dit was me weer een dag zeg… storm NNO dus veel tegenwind en koud dat die wind was! Gevoelstemperatuur onder nul brrr. Ook nog 998 meter de hoogte in!

We worden weer twee keer door honden belaagd. De eerste keer fungeer ik als barrière waardoor Majlits er langs kon en de tweede keer gelukkig een vrachtwagentje die we tegenhielden en tussen ons en de honden in.

We eten in een dorpje maar kunnen echt niks zeggen in het Turks. Met Spaans was het in de Amerika’s geen probleem en nu t/m Griekenland sprak men wel wat Engels of waren er Engelse menukaarten. Hier niet. Maar goed de man liet wat vlees zien en dat vonden we prima.

Hierna begint de echte klim van vandaag, voornamelijk tegen wind maar ook bij haarspeldbochten een paar stukjes heerlijk in de rug. We maken weer een grote fout door een stukje af te snijden en worden keihard afgestraft met vastlopende fietsen door modder wat we met takjes en water proberen te verwijderen.

Aan het klimmen lijkt geen einde te komen, veel moeten we lopen maar dan eindelijk zijn we in het dorpje met ons boetiek hotel. Het is geopend vanaf augustus en de hele familie heeft hun drukke bestaan in Istanbul achter zich gelaten. Ik zie een tuinslang en spuit de fietsen weer schoon. De minaret van het dorp staat bijna in de achtertuin en begint te zingen, we schrikken ons lam, wat een volume. Dat wordt wat morgenvroeg.

We krijgen heerlijke thee met honing, de kachel staat aan en de douche is heerlijk heet. Booking.com doet het trouwens niet in Turkije, vreemd hè. We vragen aan de dame hier of ze het hotel van morgen willen bellen en boeken want dit kan alleen telefonisch. Gelukkig lukt dit. Het eten is heerlijk met wat groente erbij en een lekker toetje met pompoen. De volgende morgen  kunnen we om 8:30 ontbijten.

Ons hobbithuisje was schattig maar wel erg koud. De elektrische kachel heeft de hele nacht roodgloeiend aangestaan en we hadden om een extra deken gevraagd. We hebben kleren aan gehouden in bed en zo toch lekker geslapen. De moskee hield vanmorgen zijn mond, de beste man heeft ook nog ander werk namelijk een wijngaard en vee werd ons verteld.

Het ontbijt was fantastisch en heel uitgebreid met van alles uit eigen tuin: pistachenoten, walnoten, granaatappeljam, olijven, zelfgemaakte kazen aangevuld met omelet, brood, tomaten.

Goed gevoed gaan we van start maar na 200 m ontdekken we dat we niet konden schakelen, vast gevroren. Dan is fietsen onmogelijk hier in de bergen. Dus wij terug naar het hotelletje waar we de fietsen naast de houtkachel, die ze direct voor ons opstoken, zetten. We kregen weer een kop thee en daarna deed de boel het gelukkig weer.

We laten stiekem wat geld als bedankje achter en nemen weer afscheid. Dan staat ons weer een steile klim te wachten, het uitzicht is daardoor wel prachtig. We komen weer in de sneeuw terrecht. De wind waait iets minder hard dan gister maar is nog steeds bokkoud, gelukkig hadden we voor de wind! We eten onderweg een energiereep en later in een dorpje een broodje köfte. We krijgen er een lekker kopje thee bij. Dan komen we in een vallei, hoe heerlijk, even niet klimmen, dalen, klimmen, dalen.

In een stad gaan we naar het hotel wat gisteren voor ons is geboekt, inderdaad we staan in het systeem. Op de kamer hebben we weer eens een radiator ipv een airco dus we kunnen weer wat kleren wassen en drogen. We vragen ook hier aan de receptionist of hij het volgende hotel voor ons wil bellen.

Om even bij te komen een relaxed dagje fietsen, weinig km’s, zelfs de wind in de rug en klein beetje zonneschijn. We stoppen in een dorpje om thee te drinken. Er zitten zoals altijd alleen maar mannen. We maken duidelijk dat we uit Nederland komen, al 4.000 km op de teller hebben staan en naar Antalya gaan. We drinken nog een kopje thee en willen betalen. Nee, het is van het huis. Jeminee, dat willen we helemaal niet maar ze staan er op.

We fietsen verder en in de plaats van ons hotel zien we een bakkerij. We wijzen 2 broodjes aan en vragen of er cheese in zit of meat. Iemand verstaat het woord cheese en ja, dat zit er in. We moeten nodig wat Turkse woorden leren. We willen betalen maar weer is het van het huis… veel te gek natuurlijk. We staan buiten het broodje te eten en de bakker komt naar buiten of we thee willen. Nou, vooruit dan. Hij gaat naar de buren en zorgt dat de buurman thee komt brengen. We moeten er ook bij zitten van de man en hij dirigeert ons naar zijn terras. We bedanken vriendelijk maar mogen weer niet betalen. We lopen terug naar de fietsen om verder te gaan maar nee hoor, de man komt weer aan met 2 kopjes thee en weer moeten we zitten. Haha ok dan, maar daarna gaan we echt hoor. Onvoorstelbaar wat lief.

We checken in bij het hotel waar ze ons inderdaad verwachten na het telefoontje van het vorige hotel. We eten in een druk restaurant met buffet, kunnen we tenminste aanwijzen wat we willen. Met groente erbij, het is heerlijk. Daarna lopen we even door het centrum.  We vinden dit een fijn en gezellig stadje. Voor ’s avonds halen we wat yoghurt en cruesli bij de supermarkt.

Prachtige dag, route en weer vandaag. We stoppen in een dorpje voor thee en worden hartelijk welkom geheten (elke keer maar nu verstaan we het). Na 2 kopjes willen we betalen maar weer zijn we getrakteerd. Er volgt zelfs een 3e kopje. Beschaamd en volop dank betuigend gaan we weer verder.

We fietsen door de vallei met allemaal landbouw. Groenten, olijfbomen, wijngaarden. Ook zien we vele heuvels wat grafheuvels daterend van 6e/7e eeuw voor Christus blijken te zijn.

We fietsen door een klein gehucht en kijken welke kant we op moeten. Elke keer als we stilstaan krijgen we thee aangeboden en vraagt men of je wat eten wil. We zitten dus weer aan de thee en met Google translate kunnen we een beetje communiceren. Er wordt gevraagd of we weten van de aardbeving. Ja, het is verschrikkelijk, een ramp, zeker met deze kou. Het voelt erg dubbel hier nu te zijn.

Weer een prachtig zonnige dag door de vallei. De thee tussendoor hebben we dit keer zelf afgerekend 😉 (kost tussen de 3 à 4 TL = €0,15 à €0,20)

We zijn rond enen al in ons hotel en het personeel is ontzettend lief. Onze kamer is mooi en het restaurant op de 6e verdieping biedt prachtig uitzicht en heerlijk eten.

Ook hier vragen we de receptioniste of ze een hotel voor morgen voor ons boekt. Dit werkt perfect 🙂

Vandaag over de grote maar rustige autoweg met een brede strook speciaal voor ons de vallei uit gefietst met een klim van 6 km naar 600 m met stukken van 10%. We maken in totaal die dag 941 hoogtemeters.

Als we bijna op bestemming zijn dalen we weer zo’n 200 m af. Helaas moeten we dit direct weer omhoog het stadje in naar het hotel.

In het stadje waar we verbleven ontbijten we niet en sjezen we weer 400 m naar beneden. In het eerste de beste dorpje stoppen we voor een eettentje en worden we al opgewacht. We kijken mee in de pannen en er is soep met hersenen (nu gaat er een lampje branden want laatst hadden we soep met week vlees wat we niet te vr…ten vonden) of witte bonen in tomatensoep. Dat laatste lusten we wel met vers brood erbij en weer thee toe.

We fietsen hierna toevallig langs een archeologische site ‘Tripolis’ en deze is echt mooi. Goed bewaard gebleven pilaren, stenen met versiersels en teksten en heel kleurrijk. Ook prachtige vloeren, hoe hebben ze dat gedaan toen?

We fietsen naar het dorp Pamukkale wat naast de oudheidskundige stad Hiërapolis ligt en bekend staat om haar natuurlijke kalkterrassen: Sterk kalkhoudend water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35° C) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke pakketten kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder aanzicht: het lijkt op een kasteel van katoen (= pamukkale).

Bij het hotel wat we hebben uitgezocht vragen we of ze een veilige, droge plek hebben om onze fietsen te stallen tot eind oktober. We moeten even wachten op vader. We lopen een rondje door het dorp en nemen een kijkje bij de kalkstenen berg. Als we terugkomen is vader er ook en ja, hij heeft een goede plaats!

De komende dagen gaan we de fietsen prepareren en de bagage uitzoeken, wat blijft achter en wat gaat mee naar huis. Uiteraard gaan we ook de terrassen en Hiërapolis bekijken. Daarna vliegen we vanaf Antalya terug naar Nederland en zit deze avontuurlijke reis erop na 4.244 km fietsen.