S07E03 DMZ Route

We gaan de eerste etappe langs de grens van Noord en Zuid Korea rijden, over de zogenaamde DMZ route. Dit staat voor demilitarized zone, een strook die vrij gemaakt is van explosieven en grotendeels fietspad is. Overal hangen borden voor de richting en vlaggetjes met daarop peace trail, vrede is namelijk de insteek van dit project.

Het blijft ons verbazen hoe rustig het hier is. Geen geschreeuw, geen getoeter, zelfs de honden zijn stil. Het is genieten. 

We rijden terug richting de Hangang rivier en bezoeken nog een foodmarket tussendoor. Bij een bezoekerscentrum met uitkijktoren (Janghang Wetland), een verbouwde voormalige kazerne, lopen we naar binnen en gaan eerst naar het toilet. We lopen door en daar schrikken een paar vrouwen zich de tandjes van ons en zeggen ze dat ze gesloten zijn. We moeten vooraf reserveren. Oh jammer zeggen we en willen weer gaan. Ze vragen waar we vandaan komen en hoe lang we hier blijven. Niet zeggen we, we gaan door. Dan zeggen ze ons te wachten en worden we naar een filmzaal gebracht. Ze verontschuldigen zich dat het opstarten van de film 5 minuten duurt. Wij vinden het prima natuurlijk. We zien een film over het aanliggende afgeschermde natuurgebied bij de rivier met diverse beschermde diersoorten die er voorkomen. We lopen na de film door het informatiecentrum en gaan met de lift naar de uitkijktoren met verrekijkers. Er is een heel gebied waar diverse soorten vogels worden gemonitord. Gisteren waren er zo’n 40.000 watervogels. Drie jaar geleden is er een man illegaal te ver het gebied gelopen en is op een mijn gestapt, het is dus zeker geen veilig gebied. We worden ook uitgebreid gefotografeerd en als we vertrekken zeggen ze dat de rondleiding volgende keer beter zal zijn en dat we vandaag mazzel hadden.

Toen we gister rond 23 uur wilden gaan slapen hoorden we een heel vreemd geluid door speakers een eindje verderop. Dit duurde tot tegen de ochtend. Het klonk als blaffende honden, huilende wolven, klokken/bellen maar dan vervormd. Vanmorgen gevraagd wat dat nou was en wat we al vermoedden was dat Noord Korea geluiden stuurt en Zuid Korea probeert dat te verdringen. Volgens de man is dit sinds 1,5 maand het geval en steekt het af en toe de kop op. Hij verontschuldigt zich, dat hoeft natuurlijk niet. Stel je voor dat wij dit met Duitsland zouden doen…

We zijn vertrokken zonder eindbestemming want we hebben niks kunnen vinden. We hopen onderweg een slaapplek tegen te komen. Het is genieten van het mooie weer, de rust en de mooie, goed aangegeven route. Her en der nog steeds openbare toiletten welke schoon zijn en waar toiletpapier hangt. Ook is nergens graffiti te bekennen en niks wordt gesloopt.

We zien een vrouw groenten snijden, het lijkt op knolselderij. Een foto maken mag niet, dat vragen we nu altijd. Wel krijgen we ieder een stuk om te proeven. Er wordt hoogstwaarschijnlijk kimchi van gemaakt. Gefermenteerde groente wat men overal bij eet.

We komen steeds verder in de bergen terecht en moeten veel lopen en duwen. Als we om 16 uur nog niks te slapen gevonden hebben en nog zo’n 15 km moeten fietsen tot een plaats waar misschien wat is, ziet Majlits gelukkig een camper camping. We rijden er snel heen want om half 6 is het stikdonker. Er is niemand en bellen lukt ook niet. We nemen de gok en zetten onze tent op. Het is een nieuwe, nog niet eerder opgezet dus we zijn even bezig. Achteraf stond ie verkeerd om dus we lagen met onze hoofden bij het voeteneind.

We gaan op de fiets een klein stukje terug om te eten. Het wordt rijst met geroerbakte varkensvlees. Niet pittig, nou voor mij was het best pittig maar het was erg lekker.

In het stikdonker rijden we terug naar de tent en kruipen er met kleren en al om 19 uur in. Het blijkt maar weer dat we dit veel beter hadden moeten voorbereiden want het werd erg koud ‘s nachts.  

13 uur op ons matje gelegen en veel wakker geweest, veel omgedraaid. De ochtend evalueren we wat volgende keer kamperen beter moet, zeker omdat het vanaf volgende week ‘s nachts gaat vriezen.

De route voert ons nog steeds vlak langs de grens met Noord Korea. Eén keer horen we nog geluid van de overkant. Verder zijn er veel militairen aanwezig. Er lijkt wat dat betreft wat onrust te heersen maar we weten natuurlijk niet wat normaal is en verder gaat het dagelijkse leven hier gewoon door.

Het is weer prachtig en we klimmen gestaag met vals plat. We pompen de bandjes nog een keer op en als we een broodje eten (picknick) laten we de tent nog even drogen. We zien veel prachtige  kraanvogels, Friese koeien en bruine potten, waarschijnlijk om sojabonen in te fermenteren.

Einde dag vinden we dan eindelijk een motel met restaurant: douchen!! 

Het is vandaag even zoeken naar de route want deze wordt nu minder goed aangegeven. We fietsen nog lekker vlak door land- en tuinbouw en willen de bergen een beetje omzeilen. We stuiten op een militaire blokkade waar wij linksaf willen slaan. We mogen niet links en kunnen of terug of naar rechts. Ze zijn er een beetje mee aan en denken met ons mee. Terug is bij ons in principe nooit een optie. We kiezen dus voor rechtsaf. Het is wel steil zegt een militair en druk met auto’s dus voorzichtig en blijf veilig. Nou, 1 auto per minuut is veel haha. Steil, ja dat wel 10% maar ook dat redden we.

De eerste pas gaan we beklimmen tot zo een 780 m hoogte. Het laatste stuk moeten we lopen, het is te steil. We sjezen voorzichtig weer naar beneden maar krijgen nog een toetje met een klim van 10%. Volgens de Osmand app is er een motel, vlak ervoor halen we nog boodschappen. Het motel is dicht begrijpen we. We komen in een grotere plaats en vragen naar een motel oid. Er is zelfs een hotel en niet eens duur, net zo duur als gister: €34 en de fietsen mogen in de gang staan. Wij zijn blij, vooral omdat het om 17 uur regent! We blijven op de kamer en eten de noodles en rijst die we al hadden gekocht.

De jongen die ons op straat naar dit hotel verwees, gebruikte een Koreaanse navigatie app: Naver. Deze hebben we ook gedownload en Mark laat de receptioniste van het hotel een volgende bestemming boeken.

De eerste klim van vandaag is net te steil, dus moeten we een stuk lopen en het was best druk op de weg. Gelukkig kwam er een tunnel van 1 km lang, dat scheelt klimmen.

Hierna kwam de tweede, hoogste klim. Gelukkig reed er nauwelijks verkeer dus konden we mooi gebruik maken van de 2 rijstroken en zigzaggen. Eindelijk boven was er weer een tunnel, nu van 2 km lang die nog een klein beetje klom. Op de weg naar beneden kreeg Majlits een lekke band. Mark was al uit het zicht maar gelukkig hoorde hij Majlits schreeuwen en kwam hij terug. Majlits keek ondertussen al wat er in de band kon zitten. Toen we de binnenband eruit haalden zagen we dat het een klapband was. Misschien teveel lucht en met het remmen geklapt door de warmte? De binnenband vervangen was even wennen met de Rohloff naaf en de riem in plaats van ketting, maar ging perfect. Het handmatig oppompen ging ook prima. De rest van de banden hebben we maar even iets ontlucht. 

We gaan weer door een tunnel en komen bij een grote stuwdam. Mooi plaatje weer. We dalen verder af en beginnen aan de 3e klim. Weer net te steil dus veel lopen en het is warm vandaag. We gaan allebei in ons hemd. De 4e klim zien we niet meer zitten dus in het stadje voor waar we heen zouden gaan, zoeken we een slaapplek. We hebben weer een prima motel en we laten de eigenaresse bellen naar waar we heen zouden gaan dat we niet komen. Dat is wel zo prettig, vinden wij ook altijd 😁

We gaan vroeg eten want we hebben ieder alleen 1,5 snickers gegeten (we hadden geen broodje mee). De schoenen moeten uit in het restaurant (ook in alle hotelkamers is een gangetje in je kamer waar de schoenen uit moeten). Het eten is echt heerlijk en we genieten van een biertje erbij.  

Het plan is om in de stad Haean (dit ligt heel dicht bij de grens) te overnachten, op slechts 35 km. We zwaaien de eigenaresse met 2 kinderen uit, zij rijden weg met de auto. We fietsen prompt weer tegen de DMZ route aan met een shelter. Prachtig nieuw met een doe het zelf cafe. Alle deuren staan open, apparatuur open en bloot, laptop maar niemand aanwezig. Kan gewoon hier. Uit een automaat halen we koffie, al het betalen gaat ook supermakkelijk hier met de creditcard. We zien de fietsroute een andere weg inslaan dan we van plan waren. Het is meer km’s maar zoveel gaan we toch niet fietsen vandaag. We besluiten de omweg te nemen maar na een km of 4 stuiten we weer op een militaire blokkade. We mogen er niet langs en moeten terug.

Dan maar wat we van plan waren. Helaas zijn alle klims 10%, heel veel daarvan moeten we lopen. Van een verkeersbegeleidster (wegwerkzaamheden) krijgt Majlits terwijl zij langs haar ploetert een mini snickertje, zo lief. Verderop stopt een auto om naar ons te zwaaien en dat is de eigenaresse van het motel weer.

De eerste klim is naar zo’n 450 m gevolgd door een tunnel. Bij de tweede klim worden we ingehaald door een groep fietsers. Een leuke ontmoeting, zij op lichtgewicht fietsen zonder bepakking redden de 10% wel. Eindelijk op 650 m is er een tunnel van 3 km lang. De berg gaat namelijk tot 1000 m hoog, dit scheelt enorm! Het is best eng met de auto’s vlak langs ons, ze gaan ons echter langzaam rijdend voorbij. Behalve 1 vrachtwagen die zowat de vouw uit Majlits haar broek rijdt, Mark staat dit bij toeval te filmen. Dus er is beeld van.

In Haean is een DMZ observatorium en een infiltratietunnel die je kunt bezoeken. Nu is het echter gesloten. Omdat het nog maar 13 uur is besluiten we verder te fietsen. We hebben enorme mazzel want weer loopt er de DMZ fietsroute prachtig langs de rivier.

We rijden een stad binnen met zat motels en restaurants en Mark weet af te dingen tot wat we normaal betalen. In het weekend liggen de prijzen namelijk hoger. Hier blijven we 2 nachtjes nadat we het internet, de douche en het bed hebben gekeurd.